Τι σημαίνει «είμαι Χριστιανός»;

Το δεύτερο μεγαλύτερο κακό που προέκυψε από την έλλειψη κατήχησης, είναι το ότι κάθε Έλληνας έφτιαξε και από μια δική του αίρεση απωλείας, την «βάπτισε» «Ορθοδοξία», και πορεύεται μακάριος προς τον γκρεμό.

Και ποιος δεν έχει ακούσει κάποιον αδελφό μας να λέει…

«…άσε τις νηστείες. Οι νηστείες είναι για τους παπάδες και τους καλογέρους…»
«…εδώ ο παπάς μας κάθε Μεγάλη Παρασκευή τρώει σουβλάκια. Τι νηστείες μου λές;…»
«…γίνε φίλε μου παπάς. Είναι το πιο τεμπέλικο επάγγελμα. Σε πληρώνει ο κόσμος με τους φόρους του για να τραγουδάς κάθε Κυριακή…»
«…οι καλόγεροι είναι βάρος στην κοινωνία…»
«…για μένα λές; Ο δικός μας παπάς πάει τις «Χριστο-Παναγίες» σύννεφο…»
«…ας είσαι σωστός στα σημαντικά και ας μην κάνεις νηστείες σαν τους υποκριτές…»
«…εγώ ούτε, σκότωσα, ούτε έκλεψα, ούτε λέω ψέματα, τι να εξομολογηθώ;…»
«…τι λές ρε τρελέ; Να πάω εγώ να πω του παπά τα σώκρυφά μου; Αυτός είναι ο Νο1 αλήτης. Είναι χειρότερος από μένα…»
«…ποιἀ εξομολόγηση; Θα πάς να γονατίσεις στα πόδια ενός ξένου να ξεφτιλιστείς; Δεν έχεις καθόλου αξιοπρέπεια;…»
«…τι θα πεί κατάκριση; Την αλήθεια είπα…»
«…η ζωή είναι μικρή. Κοίτα να περάσεις καλά όσο προλαβαίνεις…»
«…τι να το κάνω εγώ άμα πεθάνω; Εδώ τι κάνεις…»
«…αυτοί που μένουν πίσω είναι οι τυχεροί. Εκείνον που πέθανε και δεν ξανα γυρίζει κλάψε…»
«...ποιά Ανάσταση νεκρών; Έχεις σκάψει ποτέ τάφο να βγάλεις τα οστά; Μέχρι και τα κόκκαλα σκόνη…»
«…και ποιος γύρισε να μας πεί τί υπάρχει μετά τον «θάνατο»;…»
«…εγώ πιστεύω στον Θεό. Δεν χρειάζομαι παπάδες και εκκλησίες για να πιστέψω…»
«…και ποιος μου λέει ότι όσα γράφουν οι Γραφές, οι Κανόνες, κοκ, δεν τα έγραψαν οι παπάδες για να μας έχουν υποχείρια…»
Και το κορυφαίο, «…πιστεύω ότι υπάρχει κάτι ανώτερο…»
…κοκ…

1. Βάπτισμα
Η πρωταρχική και απαράβατη προϋπόθεση σωτηρίας είναι το Βάπτισμα. Χωρίς αυτό δεν υπάρχει κανένας άλλος τρόπος σωτηρίας, ούτε για αιρετικούς, ούτε για αλλοθρήσκους, ούτε για αθέους, ούτε για κανέναν.

Και όταν λέμε Βάπτισμα, εννοούμε φυσικά το Ορθόδοξο και έγκυρο Βάπτισμα. Αυτό που τελείται από έγκυρα χειροτονημένο ιερέα με την έγκυρη λειτουργία, με οπωσδήποτε τριπλή πλήρη κατάδυση στο νερό, κοκ.

2. Δόγμα
Όπως έχουν ξεκαθαρίσει όλοι οι Πατέρες, σωτηρία εκτός Εκκλησίας δεν υπάρχει. Και τα όρια της Εκκλησίας, πέρα από το Ορθόδοξο Βάπτισμα, τα ορίζει το Δόγμα. Είναι ατελείωτες οι αναφορές των Αγίων Πατέρων, ότι ο διεφθαρμένος κατά τα δόγματα της Εκκλησίας, είτε κληρικός, είτε μοναχός, είτε λαϊκός, είναι αυτοκατάκριτος και έχει ο ίδιος θέσει τον εαυτό του εκτός Εκκλησίας και άρα, εκτός σωτηρίας.

Εδώ κολλάνε και πολλά από τα ανωτέρω που ακούμε κατά καιρούς από το στόμα αδελφών, όπως για παράδειγμα η αμφισβήτηση της Ανάστασης των νεκρών, το οποίο είναι βασικό δόγμα της Ορθοδόξου Πίστεως. Χωρίς να πιστεύεις, δηλαδή αμφισβητώντας και απορρίπτοντας τα δόγματα της Πίστεως μην περιμένεις σωτηρία.

3. Μετάνοια
Όπως λένε οι Πατέρες, τον πρώτο καιρό μετά την Βάπτιση είμαστε αμόλυντοι, πεντακάθαροι, με πλούσια την Θεία Χάρη. Στην πορεία, από πολύ μικροί αρχίζουμε και «μπαζώνουμε» την Θεία Χάρη με πάθη και αμαρτίες. Έτσι, κάποια στιγμή πρέπει να αρχίσει το «ξεμπάζωμα», η μετάνοια.

Η Ορθόδοξη μετάνοια έχει 3 αλληλένδετα μέρη. Το πρώτο μέρος είναι η εσωτερική μετάνοια. Δηλαδή η αποκοπή του πάθους και της αμαρτίας, κάτι το οποίο είναι διαρκής αγώνας. Το δεύτερο μέρος είναι η εξομολόγηση και η καθοδήγηση ενός πνευματικού. Χωρίς εξομολόγηση δεν σβήνει καμία αμαρτία από τα κατάστιχα των Τελωνίων και γίνεται αδύνατο το πέρασμα από τον έλεγχο αυτό, και χωρίς καθοδήγηση υπάρχει πολύ μεγάλος κίνδυνος πλάνης. Το τρίτο μέρος είναι η όσο πιο συχνή και υπό σωστές προϋποθέσεις μετάληψη του Σώματος και του Αίματος του Ιησού Χριστού γίνεται, ώστε Αυτό να γίνει αγιαστικό για την ψυχή και το σώμα μας.

Αυτές είναι οι 3 πιο βασικές προϋποθέσεις, χωρίς τις οποίες δεν υπάρχει καμία ελπίδα σωτηρίας. Προφανώς όμως, ο αγώνας για την επίτευξη της σωτηρίας δεν εξαντλείται στις βασικές προϋποθέσεις.

4. Αγιασμός
Σύμφωνα με τους Αγίους Πατέρες, εάν δεν δείς από εδώ το Φώς της Χάριτος, δεν θα το δείς και στον άλλο κόσμο. Εάν δεν δείς από εδώ τον Χριστό, δεν θα τον δείς και στον άλλο κόσμο. Εάν δεν γίνεις από εδώ άγιος, δεν θα σωθείς στον άλλο κόσμο.

Η επίτευξη της αγιότητας είναι ο σκοπός και ο στόχος του Ορθοδόξου σε αυτόν τον κόσμο. Ή τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι. Δεν είναι όμως, εφόσον κανείς, πλήν απειροελαχίστων, δεν ανατραφήκαμε και δεν κατηχηθήκαμε ώστε να το γνωρίζουμε. Ποτέ δεν είναι αργά όμως. Μόλις μάθουμε για ποιόν λόγο ήλθαμε σε ύπαρξη, πρέπει να ξεκινήσουμε αμέσως τον αγώνα.

Η πορεία για την αγιότητα συνοψίζεται στο τρίπτυχο Κάθαρση-Φωτισμός-Θέωση. Ας το πάρουμε αντίστροφα.

Την Θέωση την βγάζουμε εξ αρχής από την εξίσωση, εφόσον είναι κάτι το οποίο αφορά την ένωσή μας με τον Θεό όταν επιστρέψουμε στην πατρίδα, στον κανονικό κόσμο, στην Βασιλεία Του.

Ο Φωτισμός αφορά τις δωρεές της Χάριτος τις οποίες δέχεται ο κεκαθαρμένος, άγιος άνθρωπος. Είναι όλα αυτά τα υπέροχα χαρίσματα που απολαμβάνουν οι Άγιοί μας και που αρνούνται να δεχθούν οι αιρετικοί. Βγάζοντας λοιπόν και τον Φωτισμό από την εξίσωση μιας και δεν είναι στο χέρι μας το εάν, το πότε και το ποιες δωρεές της Χάριτος θα μας εμπιστευθεί ο Θεός, μόνο μας μέλημα μένει μόνον η Κάθαρση.

Η Κάθαρση δεν είναι άλλο από την διαδικασία της μετανοίας στην οποία αναφερθήκαμε πιο πάνω. Μέσω της διαδικασίας της μετανοίας ο άνθρωπος κεκάθαρται από τις αμαρτίες και τα πάθη του και ξανα γίνεται όπως όταν Βαπτίστηκε, καθαρός, αγνός, άγιος, γεμάτος αρετές και καθόλου πάθη.

Η διαδικασία του διαρκούς αγώνα της Καθάρσεως γίνεται μέσα από κάποια απαραίτητα εργαλεία, χωρίς τα οποία δεν μπορεί να επιτευχθεί η Κάθαρση.

Το πρώτο και πιο σημαντικό εργαλείο είναι η αδιάλειπτη ευχή, το «Κύριε, Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Πρίν από οτιδήποτε άλλο, πρέπει να μάθουμε να λέμε την ευχή, εί δυνατόν, ακόμη και στον ύπνο μας. Πρέπει να μας γίνει η απόλυτη εμμονή. Η ευχή είναι η βάση και η προϋπόθεση για κάθε περεταίρω πρόοδο.

Όλα τα άλλα εργαλεία είναι μια μεγάλη παρέα, μετά την ευχή. Για παράδειγμα:

• το να μελετάμε και να εφαρμόζουμε όσα εντελούνται στις δυο Πηγές της Πίστεως. Πήγες της Πίστεως είναι η Αγία Γραφή (Παλαιά Διαθήκη, Καινή Διαθήκη) και η Ιερά Παράδοση (Ιεροί Κανόνες, Συναξάρια, Φιλοκαλία, Γεροντικά, Πατρολογία, Προφητείες, κοκ)
• το να έχουμε ταπείνωση και όχι υπερηφάνεια
• το να μην κατακρίνουμε, να μην ρουφιανεύουμε, κοκ
• το να ελεούμε «αδιακρίτως»
• το να μην γογγύζουμε
• το να προσευχόμαστε οίκοθεν, όχι μόνο στον ιερό ναό
• το να έχουμε συμπόνοια
• το να νηστεύουμε, και μάλιστα υπό την επίβλεψη ενός πνευματικού, αυξητικά
• το να μην φλυαρούμε
• το να βλέπουμε και να αγαπούμε τους πάντες ως αδελφούς
• το να νιώθουμε ευχαρίστηση για την αυτοθυσία
• το να μην δανείζουμε, αλλά να χαρίζουμε
• το να χρησιμοποιούμε τα δανεικά από τον Θεό πλούτη μας για τους άλλους
• και πλούτη μπορεί να είναι τα χρήματα, τα χωράφια, τα σπίτια, τα αυτοκίνητα, οι επιχειρήσεις, η ευφυΐα, η δεξιοτεχνία, η εμφάνιση, η ρητορική, κοκ
• το να έχουμε Μυστηριακή ζωή. Να ακολουθούμε δηλαδή τα Μυστήρια της Εκκλησίας. Θρησκευτικό γάμο, Ευχέλαιο, εκκλησιασμό, αγιασμούς, κοκ
• κοκ
• ο γάμος, η αγαμία, η ιερωσύνη, ο μοναχισμός, οι φιλίες, οι εμπειρίες, οι απολαύσεις της ζωής, κοκ

Γι’ αυτό και ο Θεός, επειδή είναι άπειρα Αγαθός, προσπαθεί να δώσει ευκαιρία μέχρι τέλους και στον πιο μεγάλο αρνητή Του. Έτσι, για παράδειγμα, εάν οδεύεις για την αιώνια απώλεια, μπορεί να επιτρέψει νά σε βρεί ένας πολυετής και επίπονος καρκίνος για να σε συνεφέρει, ή έστω, εάν τον περάσεις αγόγγυστα, να λογισθεί ως μαρτύριο που θα ξεπλύνει όλη σου την ανομία. Μπορεί να επιτρέψει τον πρόωρο ή και βίαιο θάνατο του παιδιού σου, είτε για να προστατεύσει το παιδί, είτε για να αφυπνίσει τους γονείς.

Φυσικά, δεν έχει σημασία το εάν καταφέρουμε να αγιάσουμε σε αυτό τον κόσμο. Εκείνο το οποίο έχει σημασία και το οποίο είναι η απόλυτη και αδιαμφισβήτητη εξασφάλιση της σωτηρίας, είναι ο αγώνας. Εφόσον γίνεται ειλικρινής αγώνας μέχρι της τελευταίας πνοής, τότε δεν υπάρχει αμφιβολία σωτηρίας, ακόμη και εαν δεν διορθώσαμε ούτε λιθαράκι. Θέλει προσοχή όμως, διότι ενώ εμείς μπορεί να καταφέρουμε να ξεγελάσουμε τους γύρω μας, ή ακόμη και τον εαυτό μας ότι τάχα προσπαθούμε ειλικρινώς, ο Καρδιογνώστης Θεός δεν εμπαίζεται. Ο αγώνας μας πρέπει να είναι αληθινός.

Επίσης, το σωστό και το ωραίο είναι να θέλουμε εμείς οι ίδιοι να σωθούμε. Να καταλάβουμε και να συνειδητοποιήσουμε οι ίδιοι ότι η πηγή κάθε χαράς και ευτυχίας και ελευθερίας είναι ο Χριστός, και να αγωνιούμε εμείς να πάμε μαζί Του και να μην τον πληγώνουμε. Όπως λένε και οι Πατέρες για τα τρία στάδια του Χριστιανού, ο αρχάριος Χριστιανός προσπαθεί να είναι σωστός, από φόβο μην πάει στα βάσανα της Κολάσεως. Ο προχωρημένος, αλλά και ιδιοτελής, αγωνίζεται για να κερδίσει τις απολαύσεις του Παραδείσου. Ο πραγματικός Χριστιανός όμως αγωνίζεται ανιδιοτελώς, από ευγνωμοσύνη και αγάπη προς το πρόσωπο του Χριστού, για να μην τον πληγώσει με την συμπεριφορά του.

Ο πραγματικός Χριστιανός αγωνίζεται να αγιάσει όχι για τον ίδιο, αλλά για την χαρά του Χριστού!

(του editor)