Μερικές σκέψεις για την Εκκλησιαστική περιουσία, την μισθοδοσία των κληρικών και τον διαχωρισμό Κράτους-ΕκκλησίαςΕκκλησιαστική περιουσία Έχουν εκτενώς και επισήμως καταγραφεί από το Ελληνικό Κράτος και από την Εκκλησία οι αλλεπάλληλες αναγκαστικές απαλλοτριώσεις και μάλιστα άνευ αποζημιώσεως, ήδη από το 1833, το 1834, το 1836, το 1838, το 1843, το 1917, το 1920, το 1930, το 1931, το 1945, το 1947, το 1949, μέχρι και το 1952. Για να ξεκινήσουμε να καταλαβαίνουμε το μέγεθος της υφαρπαγής, αρκεί να σκεφθούμε ότι η Αντιβασιλεία του Όθωνα αφορούσε μια από τις πιο ήπιες υφαρπαγές Εκκλησιαστικής περιουσίας που έχουν γίνει από το κράτος, βάζοντας λουκέτο και απαλλοτριώνοντας αναγκαστικά σχεδόν 400 μοναστήρια με τις περιουσίες τους μέσα σε 2 χρόνια (1833-1834), χωρίς φυσικά την παραμικρή αποζημίωση στην Εκκλησία. Μόνον από τις αναγκαστικές απαλλοτριώσεις της περιόδου 1917-1930, η Εκκλησία έχασε το 50% της ακίνητης περιουσίας της αξίας άνω του ενός δισ. δρχ. Και όταν λέμε ότι «η Εκκλησία» έχασε την περιουσία της, εννοούμε την Εκκλησία, δηλαδή τον πιστό λαό παρέα με τους μοναχούς και τους ιερωμένους, μιας και η περιουσία αυτή προήρχετο εν μέρει από τις δωρεές των πιστών προς τις κατά τόπους ενορίες, Ιερές Μονές και Μητροπόλεις. Από τις αναγκαστικές απαλλοτριώσεις του 1945 η Εκκλησία έχασε το 80% του εναπομείναντος 50% της ακινήτου περιουσίας της. Συνολικά δηλαδή, η επισήμως υπολογισμένη ακίνητη περιουσία της Εκκλησίας που απαλλοτριώθη αναγκαστικώς από το κράτος αποτελεί το 96% της συνολικής ακίνητης περιουσίας της Εκκλησίας. Μιλάμε για μια ακίνητη περιουσία πολλών εκατομμυρίων στρεμμάτων και εκατοντάδων οικοδομημάτων, ανυπολόγιστης αξίας, για την οποία η Εκκλησία δεν έχει λάβει καμία αποζημίωση. Για να βάλουμε την εικόνα και σε στρέμματα, μέσα σε 119 χρόνια (1833-1952) το κράτος απαλλοτρίωσε περίπου 29 εκατομμύρια στρέμματα (96%) ακινήτου Εκκλησιαστικής περιουσίας αφήνοντας μόνο ένα εκατομμύριο στρέμματα (4%). Τα 15 εκατομμύρια στρέμματα (50%) απαλλοτριώθησαν μέσα σε μόλις 13 έτη (1917-1930), τα 11 εκατομμύρια στρέμματα (36,8%) σε μια δόση (1945) και τα υπόλοιπα 3 εκατομμύρια στρέμματα (9,2%) στα υπόλοιπα μεσοδιαστήματα από το 1833 μέχρι το 1952. Στον υπολογισμό δεν συμπεριλαμβάνεται η κινητή περιουσία που απωλέσθη όπως χρήματα, χρυσός, τιμαλφή, ιστορικά κειμήλια, ιερά Σκεύη, ιερές Εικόνες, κοκ. Φυσικά και δεν μπορεί να εκτιμηθεί ούτε η ανυπολόγιστη αξία της προσφοράς της Εκκλησίας με τα Κρυφά Σχολειά που κράτησαν την Ορθοδοξία και το Έθνος ζωντανά επί 400+ χρόνια σκλαβιάς στην Σαρία και το Ισλάμ των Οθωμανών. Ούτε μπορεί να συνεκτιμηθεί η θυσία της ζωής των κληρικών και των μοναχών του ’21 οι οποίοι, μαζί και με τους λαϊκούς, έδωσαν όχι μόνον ότι υλικό είχαν, αλλά την ίδια την ψυχή και το σώμα τους για την Πίστη και την Ελευθερία της Πατρίδος. Όμως οι κυβερνήσεις μας δεν αρκέστηκαν στην αρπαγή του 96% της Εκκλησιαστικής περιουσίας του πιστού λαού. Ακολούθησαν οι αποτυχημένες προσπάθειες του 1975 (Καραμανλής), του 1976 (Καραμανλής), του 1985 (Παπανδρέου), του 1987 (Παπανδρέου), του 1988 (Παπανδρέου) και του 1998 (Σημίτης). Μάλιστα, υπήρξε προσπάθεια την περίοδο 1977-1980 (Καραμανλής) για την υφαρπαγή του 80% του εναπομείναντος 4% της Εκκλησιαστικής περιουσίας! Δηλαδή η Εκκλησία θα έμενε με το 0,8% της αρχικής της περιουσίας και το κράτος θα είχε υφαρπάξει και κατασπαταλήσει σε υμετέρους το 99,2%! Μια «λιγούρα» έπιασε πάλι τους κυβερνώντες μας για την Εκκλησιαστική περιουσία τόσο το 2000 (Σημίτης) όσο και μετά το 2009 (μνημονιακές) αλλά «έσβησε» με άλλα «πιάτα». Το 2021 όμως ήρθε ο ύπουλος νόμος 337 (Μητσοτάκης) για να αφαιρέσει την αυτο-διαχείρηση των οικονομικών των Ιερών Ησυχαστηρίων και να την περάσει στις Μητροπόλεις. Για τον δόλιο ρόλο του νόμου αυτού θα αναφερθούμε πιο κάτω.
Το 1945 άρχισε το κράτος να εντάσσει τους κληρικούς στο δημόσιο μισθολόγιο. Το κράτος κάλυπτε το 75% του μισθού των δυο πρώτων βαθμίδων ιερωσύνης, του διακόνου και του πρεσβυτέρου. Το υπόλοιπο 25% το κάλυπτε η Ενορία του, η οποία εάν αδυνατούσε, ο ιερέας δεν πληρωνόταν ούτε το 75% του μισθού ή της σύνταξης! Από το 1952 και μετά το κράτος κάλυπτε το 100% του μισθού των δυο πρώτων βαθμίδων. Από το 1980 και μετά η μισθοδοσία επεκτάθηκε και στον τρίτο βαθμό ιερωσύνης, τον Επίσκοπο. Άρα, οι Έλληνες κληρικοί απολαμβάνουν κρατικής μισθοδοσίας μόλις 78 έτη (1945-2023). Πόσοι είναι αυτοί; Εάν λάβουμε υπ’ όψην ότι το 1945 υπήρχαν περί τους 6.000 κληρικούς ενώ σήμερα περί τους 10.000, τότε ο μέσος όρος μπορεί εύλογα να τεθεί στους 8.000. Και πόσα χρήματα παίρνουν; Μιας και με τα δεδομένα του 2018 ο πρωτο-διοριζόμενος ΠΕ κληρικός παίρνει μόλις 678 ευρώ ή 1.032 με 10ετή προϋπηρεσία και ο πρωτο-διοριζόμενος ΔΕ παίρνει μόλις 644 ευρώ ή και μόλις 1.099 με 30ετή προϋπηρεσία, τότε ένας μέσος όρος 800 ευρώ είναι λογικός. Άρα, 800 σημερινά ευρώ επί 8.000 κληρικούς επί 78 έτη ίσον 499.200.000 ευρώ. Στρογγυλά δηλαδή μισό δισ. ευρώ έχουν κοστίσει οι κληρικοί στο κράτος από τότε που άρχισαν να πληρώνονται το 1945. Αν και στον υπολογισμό αυτόν θα έπρεπε να μην συμπεριλαμβάνονται ούτε τόσοι πολλοί κληρικοί όσο πίσω πάμε, ούτε κατά διάνοιαν τόσο υψηλοί μισθοί όσο πίσω πάμε. Το πραγματικό κόστος της μισθοδοσίας των κληρικών για τα 78 έτη είναι πολύ λιγότερο ακόμη και από μισό δισ. Αρκεί για του λόγου το αληθές να σκεφτεί κανείς ότι σήμερα η μισθοδοσία των κληρικών κοστίζει περί τα 200εκ ετησίως (στοιχεία 2018). Εάν δηλαδή το υπολογίσουμε με αποκλειστικά σημερινούς όρους, έχουμε 200 επί 78 ίσον 15,5 δισ. Υπολογισμός που είναι εντελώς λανθασμένος. Αλλά ακόμη όμως και το μισό δισ. ως κόστος της μισθοδοσίας των κληρικών για τα 78 αυτά έτη είναι υποπολλαπλάσιο του υποπολλαπλασίου της αξίας της απαλλοτριωμένης περιουσίας της Εκκλησίας (του κλήρου και του λαού). Εγκυκλοπαιδικά μόνον, να αναφέρουμε ότι οι τελικές και οριστικές οργανικές θέσεις των μισθοδοτούμενων κληρικών της Εκκλησίας της Ελλάδος μαζί με τα Δωδεκάνησα και της Εκκλησίας της Κρήτης για το 2023 είναι 10.717. Από αυτούς, πάνω από 10.000 είναι ιερωμένοι διαφόρων βαθμίδων από διάκονοι και ιεροκήρυκες, μέχρι μητροπολίτες και αρχιεπίσκοποι και οι υπόλοιποι είναι λαϊκοί εκκλησιαστικοί υπάλληλοι. Τέλος, υπάρχουν και σχεδόν 500 άμισθοι ιερείς σε όλη την επικράτεια. Οι μοναχοί (ρασοφόροι, μικρόσχημοι, μεγαλόσχημοι), οι ιερομόναχοι και οι καθηγούμενοι δεν μισθοδοτούνται από πουθενά, πολλώ δε μάλλον από το κράτος. Βγάζουν τα προ το ζην από τις αγροτικές καλλιέργειες των Ιερών Μονών, από το εργόχειρό τους (παρασκευή κομποσχοινιών, μοσχοθυμιάματος, εικόνων, κοκ) και από τις δωρεές των πιστών.
Όταν κάποιος ακούει ή μιλά για διαχωρισμό κράτους και Εκκλησίας μπορεί να εννοεί κάτι διαφορετικό από τον διπλανό του. Για παράδειγμα, ο διαχωρισμός κράτους και Εκκλησίας μπορεί για κάποιον να σημαίνει απλά την διακοπή της μισθοδοσίας των κληρικών από το κράτος, για τον άλλο όμως να σημαίνει αλλαγή του Συντάγματος και ανεξίθρησκο κράτος. Θεωρώ αδιαπραγμάτευτη την ταύτιση του Ελληνισμού με την Ορθοδοξία, ή όπως συνήθως εκφράζεται με μια λέξη, την Ρωμηοσύνη. Συνεπώς, πιστεύω ότι όχι απλώς πρέπει να μην αλλάξει το Σύνταγμα της Ελλάδος προς μια διεθνιστική, νεοταξίτικη, ανεξίθρησκη κατεύθυνση, αλλά να ενισχυθεί ο Ορθόδοξος και δει ο ομολογιακός χαρακτήρας του κράτους μέσω και του Συντάγματος. Υπό αυτή την έννοια και μόνον, στέκω ακλόνητα κατά του διαχωρισμού κράτους και Εκκλησίας. Από την άλλη μεριά, η μισθοδοσία των κληρικών από το κράτος είναι ένα τελείως διαφορετικό ζήτημα. Η μισθοδοσία απεδείχθη ο «Δούρειος Ίππος» του κλήρου. Με την εξασφάλιση της εργασιακής μονιμότητας και του μισθού δημοσίου υπαλλήλου, ο Λειτουργός του Κυρίου έγινε δημόσιος υπάλληλος-διεκπεραιωτής. Προσελκύσθησαν στον κλήρο, πένητες προς αναζήτηση εργασίας, άεργοι, τυχοδιώκτες, φιλάργυροι, εξουσιομανείς, ασθενείς με τα πάθη της ομοφυλοφιλίας και της παιδεραστίας και το χειρότερο απ’ όλα, Μασόνοι σε εντεταλμένη υπηρεσία να εισαγάγουν τον Οικουμενισμό στην Εκκλησία. Έτσι, σιγά-σιγά, από το 1945 και μετά κάμφθηκε κάθε φωνή ομολογίας, κάθε διάθεση αγώνα για την Πίστη και κάθε υπόνοια για την ευλογημένη αποτείχιση την οποία εφήρμοζαν οι Άγιοι της Εκκλησίας όποτε οι Ιεράρχες παρέκκλιναν από τα παραδομένα της Πίστεως. Δεν είναι τυχαίο που η άλωση του κλήρου συμβαδίζει και πορεύεται συντονισμένα με την εμφάνιση και την εξέλιξη της κρατικής μισθοδοσίας. Ένας φαύλος κύκλος δημιουργήθηκε. Οι τυχοδιώκτες και οι Μασόνοι που χειροτονήθησαν ιερείς έγιναν Επίσκοποι και τώρα οι Επίσκοποι χειροτονούν εσκεμμένα τυχοδιώκτες ή συνειδητούς Οικουμενιστές και πάει λέγοντας. Πήγαινε ποτέ για κληρικός κανείς που δεν είχε κλήση από τον Θεό πρό του 1945 όπου γνώριζε ότι θα «πληρώνεται» για όλη του τη ζωή με αυγά και λάχανα; Οπωσδήποτε τραβηγμένο το παράδειγμα, αλλά καταδεικνύει ξεκάθαρα το σκεπτικό για την κατάσταση που δημιουργήθηκε με τις κρατικές μισθοδοσίες. Εκείνοι οι οποίοι έχουν κλήση για την ιερωσύνη δεν χειροτονούνται εάν δεν υποκριθούν έστω ότι είναι Οικουμενιστές. Εκείνοι οι οποίοι είναι ήδη ιερείς μεγάλωσαν μέσα σε δυο γενιές μισθωτών ιερωμένων τόσο, που πλέον καλόμαθαν στην ασφάλεια και φοβούνται να μην κακοπάθει η οικογένειά τους λόγω μιας ομολογιακής τους στάσης. Έτσι, δια της μισθοδοσίας, έγιναν σχεδόν όλοι υποχείρια του κράτους και του Επισκόπου, πλην όσων ομολογητών μαρτύρων δεν υπολόγισαν τίποτε μπροστά στην αγάπη τους για τον Χριστό και την υπεράσπιση των λόγων Του, όπως τα φωτεινά παραδείγματα του μακαριστού αγίου π. Νικολάου Μανώλη, του π. Θεοδώρου Ζήση, του π. Μαξίμου Καραβά, του π. Φωτίου Βεζύνια και τόσων άλλων που εφήρμοσαν ορθώς και όχι λανθασμένα το ιεροκανονικό εργαλείο διαμαρτυρίας της αποτειχίσεως. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο της δυνατότητας εκβιασμού και της αποτροπής από την ομολογιακή αντίδραση εψηφίσθη και ο ν.337/2021 ο οποίος αναφέρθηκε και πιο πάνω. Για να μπορούν οι Οικουμενιστές Επίσκοποι να εκβιάζουν δια των οικονομικών πόρων τα Ιερά Ησυχαστήρια ώστε να σιωπήσουν μπροστά στην επέλαση του Οικουμενισμού. Δεν είναι τυχαίο που πολλοί Ιεράρχες εντός και εκτός Ελλάδος έχουν επισημάνει πόσο προβληματικό είναι που στην Ελλάδα η μισθοδοσία των κληρικών εξαρτάται από το κράτος. Δεν ήταν αφελής ο μακαριστός άγιος π. Αυγουστίνος Καντιώτης όταν φώναζε «Ζητούμε Ελευθέρα και Ζώσα Εκκλησία!"Βιώσομαι ἐσθίων ἀκρίδας καὶ μέλι ἄγριον μᾶλλον, ἢ ψωμὸν ἐκ μισθωμάτων πόρνης", θὰ ζήσω τρώγοντας ἀκρίδες καὶ μέλι ἄγριο, παρὰ ψωμὶ ἀπὸ χρήματα πόρνης. Μία ὥρα ἐλευθέρας Ἐκκλησίας εἶνε μύριες φορὲς προτιμότερη ἀπὸ ἑκατὸ χρόνια ποὺ θὰ διαρρέουν μονότονα μέσα σὲ μία δούλη καὶ ἀθλία Ἐκκλησία, ταπεινὴ ὑπηρέτρια, «γκαρσόνι» τῶν θελημάτων τοῦ κόσμου. Γιατὶ ὅ,τι μπορεῖ νὰ γίνῃ μέσα σὲ μία ὥρα στὴν ἐλευθέρα Ἐκκλησία, δὲν μπορεῖ νὰ γίνῃ μέσα σὲ ἕναν αἰῶνα στὴ δούλη Ἐκκλησία, ποὺ οἱ κληρικοί της λογίζονται ὡς ἑτεροκίνητα, ὡς «ἀριθμημένα κομμάτια τῆς κρατικῆς μηχανῆς»». Δεν είναι δα και τόσο δύσκολο να καταλάβει κανείς πόσο όμηροι είναι οι ιερείς στους ελέγχοντας τον μισθό τους Επισκόπους όπως και οι Επίσκοποι στο κράτος. Για όλα αυτά λοιπόν, όσο είπα πιο πάνω ότι στέκω ακλόνητα κατά του διαχωρισμού κράτους και Εκκλησίας όσο αφορά το Σύνταγμα και την Ορθόδοξη-ομολογιακή κατεύθυνση του κράτους, άλλο τόσο τώρα και περισσότερο στέκω ακλόνητα υπέρ του διαχωρισμού κράτους και Εκκλησίας όσον αφορά την διακοπή της μισθοδοσίας των κληρικών από το κράτος. Ως ελάχιστο αντιστάθμισμα, μπορεί το κράτος να παρέχει κάποια ωφέλη στην οικογένεια των κληρικών όπως για παράδειγμα την προτεραιότητα των κληρικών και των τέκνων τους στην είσοδο των δημοσίων πανεπιστημίων, την κάλυψη των διδάκτρων σε σχετιζόμενες με την θεολογία σπουδές, την προτεραιότητα στην κάλυψη των φοιτητικών εστιών, ειδική δια βίου κάρτα απεριορίστων διαδρομών για όλα τα μέσα μαζικής μεταφοράς για τους κληρικούς και τα τέκνα τους, κοκ. Μέτρα δηλαδή που για το κράτος έχουν μηδαμινό κόστος, ιδίως σε σχέση με έναν μηνιαίο μισθό 800 ή 1.000 ευρώ. Όσον αφορά την καθ’ εαυτού χρηματική ενίσχυση των κληρικών, μπορεί να βρεθεί ένα «μοντέλο» όπου θα εξασφαλίζεται από τους ενορίτες όπως για παράδειγμα με συνδρομή όπως στο εξωτερικό ή με κάποιον άλλο τρόπο. Σε καμία των περιπτώσεων όμως από το κράτος ή από την Μητρόπολη. Άλλωστε, ο κληθείς από τον Θεό για να διακονήσει ως Λειτουργός Του και δει ο Επίσκοπος, πρέπει να είναι υπόδειγμα Ευαγγελικού και λευιτικού προσώπου, πρέπει να είναι άγιος και να διδάσκει την ταπείνωση, την άσκηση, την εκκοπή από τα εγκόσμια και την προσκόλληση του νου στον Ουρανό και όλα αυτά, όπως λένε και οι Πατέρες, δια του παραδείγματος. Όχι να κατά-σκανδαλίζει και να σκορπίζει το ποίμνιο του Κυρίου διαμένοντας σε βίλες, επιβαίνοντας σε πολυτελή αυτοκίνητα και κυκλοφορώντας με μια μακρά συνοδεία αυλοκολάκων να τον πλαισιώνουν για να του προσδίδουν αυτοκρατορική δόξα. Εάν ο Επίσκοπος ή ο ιερέας είναι ο άγιος με το τριμμένο ράσο όπως ο Σιατίστης π. Αντώνιος, ο παπα-Φώτης ο Λαυριώτης, ο π. Παναγιώτης των Αγράφων και τόσοι άλλοι, τότε η αποδοχή και η αγάπη του λαού θα τον κάνει πολύ πιο πλούσιο από τον οποιοδήποτε μισθό μπορεί να του δώσει το κράτος. Αλλά και για το ποίμνιο, κάλλιο 1.000 άγιοι όλοι κι’ όλοι Επίσκοποι και εφημέριοι σε όλη την επικράτεια παρά 10.000 τυχοδιώκτες, λιγοψυχισμένοι, κοσμικόφρονες, Μασόνοι και Οικουμενιστές. Όπως φώναζε και ο μακαριστός π. Νικόλαος Μανώλης «Θέλουμε αγίους Ιεράρχες και όχι αιρετικούς!» Τέλος, όσον αφορά την ανταπόδοση για την αναγκαστικώς απαλλοτριωμένη Εκκλησιαστική περιουσία, μιας και αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο μπήκαν οι κληρικοί στο δημόσιο μισθολόγιο από το 1945, μπορεί να υπολογισθεί πόσα δισ. είναι η αξία της περιουσίας αυτής και να επιστραφεί. Όχι όμως σε χρήμα ή με ένα Ταμείο διότι πολύ απλά δεν θα γίνει ποτέ όπως μας δίδαξε το παράδειγμα του 1917-1930. Ακόμη όμως και να γίνει, κινδυνεύει να χαθεί η αξία των χρημάτων πριν γίνει αξιοποίησή τους. Ούτε να επιστραφεί μόνον στην ιεραρχία της Εκκλησίας είναι σωστό αλλά σε όλη την Εκκλησία. Πώς; Μπορεί για παράδειγμα να ψηφιστεί ένας νόμος με αμετάκλητες διατάξεις και αμετάκλητη ισχύ για τουλάχιστον όσο διάστημα χρειαστεί για την αποπληρωμή της Εκκλησιαστικής περιουσίας. Αυτός ο νόμος μπορεί να έχει ενδεικτικά τις εξής διατάξεις: Α) Να αποφασίζει την οριστική παύση της μισθοδοσίας των κληρικών από το κράτος και την πρόβλεψη για την κάλυψη του μισθού των με κάποιον άλλο τρόπο. Β) Να ορίζει τις όποιες ανταποδοτικές παροχές στους κληρικούς και τις οικογένειές τους όπως οι ενδεικτικές οι οποίες αναφέρθηκαν πιο πάνω. Γ) Να υποχρεώνει την εκάστοτε κυβέρνηση να προβλέπει μέσα σε κάθε ετήσιο προϋπολογισμό του κράτους μια δαπάνη της τάξεως για παράδειγμα του 0,5% ως αποπληρωμή για τις απαλλοτριώσεις. Δηλαδή περίπου 275 εκατομμύρια το χρόνο βάση των εσόδων του προϋπολογισμού του 2022 ο οποίος κυμάνθηκε στα 55+ δισ. Δ) Να ορίζει ότι η δαπάνη αυτή θα χρησιμοποιείται για παράδειγμα, για την δημιουργία αποκλειστικώς Ελληνο-Ορθοδόξου (Ρωμαίικου) «Hollywood», για την δημιουργία αναγνωρισμένης τριτοβάθμιας Ορθόδοξης ομολογιακής θεολογικής σχολής, για την δημιουργία αποκλειστικώς Ορθοδόξου ομολογιακού εκδοτικού οίκου, για την επισκευή και αναστήλωση Ιερών Μονών, κοκ, έργα ισομερώς κατανεμημένα σε όλη την επικράτεια και τα οποία θα επιλέγει, θα συντονίζει και θα επιβλέπει κάποια επιτροπή της Ιεραρχίας της Εκκλησίας και όχι το κράτος. Έτσι, και θα ικανοποιηθούν όσοι φωνάζουν υπέρ της διακοπής της μισθοδοσίας των κληρικών από το κράτος, και θα απαγκιστρωθεί επιτέλους ο κλήρος από την διαπλοκή και την ομηρία του κράτους, και θα δικαιωθεί η Εκκλησία για τις υποχρεωτικές απαλλοτριώσεις του 96% της περιουσίας την οποία ο πιστός λαός δώρισε στην Εκκλησία και όχι στο κράτος και την οποία το κράτος υφάρπαξε βιαίως, και η ανταπόδοση θα επιστραφεί προς όφελος του πιστού λαού και όχι να βαλτώνει σε ταμεία ή να λυμαίνεται από πολιτικούς ή Εκκλησιαστικούς υμετέρους. Με ένα σμπάρο 4 τρυγόνια.
«Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ απαντά στον Πρόεδρο της ΔΗΜ. ΑΡ. για την μισθοδοσία του Κλήρου». Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου, 12 Σεπτεμβρίου 2012, https://www.impantokratoros.gr/55DC5AB9.el.aspx Χρήστος Δεμέτης. «Εκκλησία: Μονιμοποιούνται 2.311 επιπλέον ιερείς με κυβερνητική απόφαση». news247, 5 Ιουλίου 2022, https://www.news247.gr/koinonia/ekklisia-monimopoioyntai-2-311-epipleon-iereis-me-kyvernitiki-apofasi.9687127.html Μιχάλης Λεγάκης. «Αριθμός ρεκόρ κληρικών στην Ελλάδα». Αυτοδιοίκηση, 6 Μαρτίου 2023, https://www.aftodioikisi.gr/koinonia/arithmos-rekor-klirikon-stin-ellada/ «Δείτε πόσος είναι ο μισθός των ιερέων και αρχιερέων». Αυτοδιοίκηση, 7 Νοεμβρίου 2018, https://www.aftodioikisi.gr/koinonia/deite-posos-einai-o-misthos-ton-iereon-kai-archiereon/ «Πόσο κοστίζει η μισθοδοσία των ιερέων;». Protagon, 7 Νοεμβρίου 2018, https://www.protagon.gr/epikairotita/poso-kostizei-i-misthodosia-twn-ierewn-44341721679 «Προϋπολογισμός: Στα 55,217 δισ. ευρώ τα φορολογικά έσοδα το 2022». Οικονομικός Ταχυδρόμος, 25 Ιανουαρίου 2023, https://www.ot.gr/2023/01/25/oikonomia/proypologismos-sta-55217-dis-eyro-ta-forologika-esoda-to-2022/
 omologiapistews@protonmail.com
|
