|
πρώτη δημοσίευση άρθρου στο διαδίκτυο,
Είπα να ξεκινήσω ομολογώντας ειλικρινώς και με επίγνωσιν οτι «είμαι και εγώ ένας αμαρτωλός εκ του ποιμνίου...», αλλά έχουν τόσο πολύ χρησιμοποιηθεί εκφράσεις αυτού του τύπου τελευταία, που δυστυχώς, περισσότερο θα ακουστούν ώς υποκρισία παρά ώς αλήθεια. Έτσι, θα ξεκινήσω κάπως απότομα. Δεν θα αναφερθώ καθόλου στον αγνό σεβασμό, την μεγάλη ευλάβεια και το ιερό δέος το οποίο αβίαστα πηγάζει απο την ψυχή κάθε ευλαβούς Χριστιανού, για το Χαρισματικό Μυστήριο την Ιερωσύνης, διότι το ιερό σέβας αυτό το θεωρώ αδιαπραγμάτευτα αυτονόητο, καθώς αντιλαμβάνομαι την φρικτή και βαρύτατη ιερότητα που φέρει η ειδική ιερωσύνη. Και ακριβώς λόγω της αληθείας αυτής, αδυνατώ να ερμηνεύσω με τις πτωχές δυνατότητες της νοήσεώς μου, για ποιόν λόγο μπορεί κάποιος ο οποίος φέρει μια τέτοια φρικτή ιερωσύνη, να βλασφημεί με τόση ανεξήγητη τόλμη το Πανάγιο όνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Και εξηγούμαι ευθύς αμέσως. Βλέπω λοιπόν, όχι απλά ιερείς, αλλά αρχιερείς, να μιλούν περί «διηρημένης Εκκλησίας» και όχι απλά να μην παραπέμπονται πρός καθαίρεσιν, αλλά ούτε κάν να τους ελέγχει κανείς απο τους υπολοίπους αρχιερείς! Βλέπω αρχιερείς να μιλούν περί διαφόρων «Πρωτείων», είτε αναφερόμενοι στις υποστάσεις της Αγίας Τριάδος, είτε στον κοσμικό διοικητικό «θρόνο» του Επισκόπου. Και να μην παραπέμπονται πρός καθαίρεσιν! Βλέπω αρχιερείς να παραδίδουν καθαγιασμένους Ορθοδόξους Ιερούς Ναούς σε αιρετικούς, και ούτε να τους παραπέμπει κανείς πρός καθαίρεσιν, ούτε κάν να τους ελέγχει! Βλέπω αρχιερείς να επιτρέπουν την παρουσία των αιρετικών, (πχ Μονοφυσιτών) εντός του Ιερού Ναού, και μάλιστα εντός του Ιερού Βήματος, και να μην καθαιρούνται την επομένη κι΄ όλας ημέρα! Βλέπω αιρετικούς, καρδιναλίους, να ευλογούν την κοπή της Βασιλόπιτας, και κανείς αρχιερέας να μην ζητά την καθαίρεση αυτού του αρχιερέως που το επέτρεψε! Βλέπω εν ολίγοις την πλειοψηφία των αρχιερέων μας να αναγνωρίζουν Βάπτισμα, Ιερωσύνη, Μυστήριο, Θεία Χάρη και σωτηρία στους χιλιο-καταδικασμένους, χιλιο-αναθεματισμένους και χιλιο-καθηρμένους αιρετικούς Παπικούς, Προτεστάντες, Μονοφυσίτες, κοκ, και να μην ιδρώνει κανενός το μέτωπο. Και προσπερνώ τις αντίχριστες βλασφημίες της αιρετικής και ληστρικής ψευδοσυνόδου του Κολυμπαρίου. Βλέπω τους αρχιερείς μας δηλαδή, να έχουν καταπατήσει Πατερικές εντολές όπως το «ὅστις βούλεται σωθῆναι, πρό πάντων χρή αὐτῷ τήν καθολικήν κρατῆσαι πίστιν...», του Μεγάλου Αθανασίου, Ιερούς Κανόνες όπως ο ΜΕ΄ Ιερός Αποστολικός Κανόνας, Αποστολικές εντολές όπως το «κρατεῖτε τὰς παραδόσεις ἃς ἐδιδάχθητε...» (Β΄ Θεσ. β΄ 15), αλλά και ρητές εντολές του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, όπως το «ἕως ἂν παρέλθῃ ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ...» (Ματθ. ε΄ 18-19). Και μετά απο όλη αυτή την Αποστασία των αρχιερέων μας (στην πλειοψηφία τους), βλέπω τους ιδίους αρχιερείς να ζητούν την καθαίρεση των παραδοσιακών, ομολογητών ιερέων της διοικητικής δικαιοδοσίας τους. Βλέπω δηλαδή όσους αρχιερείς έχουν προδώσει κάθε τί Ορθόδοξο και κάθε κομμάτι της Πίστεως, να θέλουν να αφαιρέσουν κάθε ιερέα που θυμίζει Ορθοδοξία, στην Εκκλησία της Ελλάδος. Και έτσι, μου γεννώνται αυθορμήτως μερικά ερωτήματα. Πρώτον. Απο πότε Ορθόδοξοι «αρχιερείς» ενοχλούνται απο την ευλαβή τήρηση της Ορθοδόξου Ιεράς Παραδόσεως; Δεν είναι λίγο οξύμωρο; Ένας Ορθόδοξος να ενοχλείται απο την Ορθοδοξία; Και μάλιστα «αρχιερέας»! Για ποιόν σκοπό τότε βρίσκεται εκεί, εφόσον ενοχλείται τόσο πολύ απο την Ορθοδοξία; Δεύτερον. Είναι δυνατόν ένας «αρχιερέας» να πιστεύει στην ύπαρξη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, την στιγμή που καταλύει χωρίς κανέναν φόβο σωρεία Ευαγγελικών, Αποστολικών, Ιεροκανονικών και Πατερικών εντολὠν και διδαχών; Διότι, πιστεύω στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, σημαίνει πιστεύω στην αιώνια ζωή, πιστεύω στην αιώνια απώλεια, πιστεύω στην Κρίση, πιστεύω στον λόγο του Θεού, δηλαδή στα Ευαγγέλια, στους Αποστόλους, στους Θεοφόρους Πατέρες και στην Ιερά Παράδοση. Είναι δυνατόν, ένας οποιοσδήποτε Χριστιανός να πιστεύει στην αιώνια ζωή, και ταυτόχρονα να κάνει όλα όσα του εξασφαλίζουν την αιώνια απώλεια; Διότι με το πτωχό μου μυαλό, έτσι φέρεται μόνον ένας άπιστος. Ένας ο οποίος δεν πιστεύει στην ύπαρξη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Τρίτον. Ο «αρχιερέας» ο οποίος αναγνωρίζει Βάπτισμα, Ιερωσύνη, Μυστήριο, Θεία Χάρη και σωτηρία στους χιλιο-καταδικασμένους, χιλιο-αναθεματισμένους και χιλιο-καθηρμένους αιρετικούς ψευδο-ιερείς (πχ Μονοφυσίτες), πώς είναι δυνατόν να ζητήσει απο το ποίμνιο να μην αναγνωρίσει ιερωσύνη σε κάποιον αδίκως καθηρμένο Ορθόδοξο ιερέα, ο οποίος κατηγορείται τάχα και ώς «σχισματικός»; Δηλαδή ο δικαίως αφορισμένος αιρετικός ψευδο-ιερέας έχει Μυστήριο, ενώ ο αδίκως καθηρμένος και δήθεν «σχισματικός», Ορθόδοξος ομολογητής ιερέας δεν έχει; Είναι δυνατόν να έχει κανείς την ψευδαίσθηση οτι μια τέτοια «καθαίρεση» θα μπορούσε να διασκορπίσει ένα Ορθόδοξο ποίμνιο; Τέταρτον. Ο «αρχιερέας» ο οποίος έχει καταλύσει κάθε Ευαγγελική και Αποστολική εντολή, καθώς και κάθε Ιερό Κανόνα περί απαγορεύσεως συμπροσευχών, περί απαγορεύσεως αιρετικών μέσα σε Ιερούς Ναούς, περί απαγορεύσεως αναγνωρίσεως ιερωσύνης σε αιρετικούς, κοκ, με βάσει ποιό δίκαιο παραπέμπει σε καθαίρεση ή καθαιρεί κάποιον ιερέα; Με τους Ιερούς Κανόνες τους οποίους επιλεκτικά, άλλοτε απαξιεί και άλλοτε ευλαβείται; Τί εικόνα ευλαβούς και εν Χριστώ ιεραρχίας θα δείξει αυτό στο ποίμνιο; Πόση ζημιά θα κάνει; Δεν θα δικαιώσει στα μάτια του κόσμου την ήδη υπάρχουσα εικόνα μιας ιεραρχίας τυχοδιωκτών και μαφιόζων; Πέμπτον. Ολόκληρη η Ορθόδοξη διδασκαλία, απο την πρώτη λέξη μέχρι την τελευταία, μας δίδει ρητές εντολές του τύπου «εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αφορίσθητε», «τὰς δὲ βεβήλους κενοφωνίας περιΐστασο», «Προσέχετε δὲ ἀπὸ τῶν ψευδοπροφητῶν», «ἀλλοτρίῳ δὲ οὐ μὴ ἀκολουθήσωσιν», «στέλλεσθαι ὑμᾶς», «πειθαρχείν δεί Θεώ μάλλον ή ανθρώποις», κα. Πώς είναι δυνατόν να ζητούν οι «αρχιερείς» μας να κάνουμε αυτό που κάνουν και οι αιρετικοί Παπικοί; Να βάλουμε δηλαδή την υπακοή στον Επίσκοπο, πάνω απο τον λόγο του Ευαγγελίου και την υπακοή στον Θεό; Τί δείχνει αυτό για τους «αρχιερείς» μας; Δείχνει ταπεινότητα ή υπερηφάνεια; Δείχνει Ορθοδοξία ή νεο-Παπισμό; Έκτον. Η Ορθοδοξία μας είναι γεμμάτη παραδείγματα απο άδικες καθαιρέσεις και άδικους αφορισμούς, κατά τις οποίες αδικίες, η Χάρις των αδικουμένων πολλαπλασιάσθηκε, τα Μυστήριά τους όντας καθηρμένοι Χαριτώθησαν πολλαπλώς, και μάλιστα πολλοί εξ αυτών αγίασαν περίτρανα. Αντιθέτως, έχουμε ατρομήτους και υπερηφάνους αιρετίζοντες, οι οποίοι όμως κατέληξαν τυμπανιαίοι, κλπ. Ποιούς πιστεύετε οτι θα ακολουθήσει ο κόσμος; Τους αιρετίζοντες και μέλλοντες τυμπανιαίους «αρχιερείς», ή τους καθηρμένους, «σχισματικούς», αμετανοήτως Ορθοδόξους, και ενδεχομένως μέλλοντες αγίους ιερείς; Έβδομον. Υπάρχει η φοβερή διαχρονική αλήθεια, την οποία μας αποκαλύπτει το Άγιον Πνεύμα δια γραφίδος του Αγίου Αποστόλου Παύλου, οτι «ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ οὐ δέδεται» (Β΄ Τιμ. β΄ 9) Αυτό σημαίνει οτι το Άγιον Πνεύμα, ο Θεός, μας προειδοποιεί και μας λέγει, να μην έχουμε την ψευδαίσθηση οτι θα κρύψουμε απο τον κόσμο την Αλήθεια. Σήμερα, αυτό σημαίνει οτι δεν θα μπορέσουν οι Οικουμενιστές και οι Αποστάτες προδώτες της Πίστεως να κοιμήσουν και να εξαπατήσουν τον κόσμο για πολύ ακόμη. Κάθε αίρεση ανετράπη, και οι αιρετικοί εβρέθησαν ενώπιον του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Πώς είναι δυνατόν να νομίζουν οι «αρχιερείς» μας οτι θα ακυρώσουν την ανωτέρω Αλήθεια; Γιατί κοπιάζουν τόσο να κάνουν τα κέφια των Οικουμενιστών; Δεν τους αγγίζει ο λόγος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, «μὴ φοβηθῆτε ἀπὸ τῶν ἀποκτεννόντων τὸ σῶμα...» (Ματθ. ι΄ 28) Τόσο πολύ φοβούνται για την ζωή τους; Τόση είναι η πίστη τους; Δεν τους ιδρώνει η συγκλονιστική προειδοποίηση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, «προσέχετε οὖν ἑαυτοῖς καὶ παντὶ τῷ ποιμνίῳ...» (Πράξ. κ΄ 28) Δεν παραδειγματίσθηκαν απο τους διαφόρους τυμπανιαίους; Τόσο ρηχή τους φαίνεται πλέον η ταπεινή και αγία καταγωγή της Ορθοδοξίας, και τους τρέχουν τα σάλια για την λάγνη πόρνη της αιρέσεως; Τόσο πολύ τους τυφλώνει το τελώνιο της κενοδοξίας, που μπροστά στα πολυτελή δια-θρησκειακά συμπόσια και τις υπερήφανες συμπροσευχές, αδιαφορούν για τον λόγο που θα δώσουν γυμνοί και τετραχηλισμένοι ενώπιον του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού; Γι΄ αυτό επανέρχομαι στα δυο πρώτα και βασικότερα ερωτήματα. Πώς γίνεται Ορθόδοξος «αρχιερέας» να ενοχλείται απο την Ορθοδοξία; Και πώς είναι δυνατόν να πιστεύει ένας τέτοιος «αρχιερέας» στην ύπαρξη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού; Για ποιόν λόγο παραμένει στην θέση του ένας τέτοιος «ποιμένας»; Και επίσης, εάν ένας τέτοιος «ποιμένας» δεν πληρεί τον Ευαγγελικό χαρακτηρισμό «λυκοποιμένας», τότε ποιός τον πληρεί; Και για να φέρω όλους τους ανωτέρω συλλογισμούς μου επί του συγκεκριμένου και στο σήμερα, θα ήθελα να εκφράσω και ενώπιόν σας την αμέριστη εμπιστοσύνη μου στην μεγάλη ευλάβεια που εκπέμπουν οι αδίκως διωκώμενοι ομολογητές ιερείς π. Νικόλαος Μανώλης και π. Θεόδωρος Ζήσης, απέναντι στην Ορθόδοξη διδασκαλία. Δεν χρειάζεται πολλή προσπάθεια για να καταλλάβει και ο πιο ακατήχητος, ποιός παρεκλίνει απο την Ορθοδοξία και ποιός την ευλαβείται πιστά. Ο κ. Άνθιμος ή οι π. Νικόλαος και Θεόδωρος; Ποιός επιτρέπει σε αιρετικούς να προσκυνούν την Αγία Τράπεζα; Ποιός τελετουργεί μέσα σε Μασονικές συνάξεις; Ή απο την άλλη πλευρά, ποιοί, με τις εκατοντάδες τους, και μάλιστα δημόσιες διδασκαλίες, διδάσκουν και κηρύττουν την παραδοσιακή και ακριβή Ορθοδοξία; Μακαριώτατε, στα μάτια όλου του κόσμου η αλήθεια είναι εκκωφαντική. Και αυτό φαίνεται απο τις χιλιάδες των επιστολών και των σχολίων συμπαραστάσεως απο κυριολεκτικά ολόκληρο τον κόσμο, που κατακλύζουν τα σύγχρονα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Οι παραδοσιακοί και υγιώς Ορθόδοξοι ομολογητές πατέρες διέκοψαν την μνημόνευση του οικείου τους Επισκόπου για λόγους Πίστεως, τηρώντας όλες εκείνες τις προϋποθέσεις που τους καθιστούν καθ΄ όλα Κανονικούς. Τα διάφορα πολυσέλιδα «κατηγορητήρια» που προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα είναι εκ του Πονηρού, και δυστυχώς, στα μάτια του ποιμνίου, αυτο-ευτελίζονται οι εμπαθείς και κατώτεροι του ρόλου τους υπογράφοντες. Εάν μάλιστα φέραμε σε αντιπαράθεση το κατηγορητήριο-φιάσκο με τα «παραπτώματα» των δυο αδίκως διωκωμένων ομολογητών πατέρων, με τις σοβαρές θεολογικές και Κανονικές παρεκτροπές του κ. Ανθίμου, όλοι καταλαβαίνουμε ποιός θα έπρεπε να παραπεμφθεί για καθαίρεση. Εάν λοιπόν πάραυτα, αντι-Κανονικώς και αν-Ορθοδόξως αποφασίσετε να καθαιρέσετε τους δυο Ορθοδόξους ομολογητές Πατέρες, τότε θα πρέπει να καθαιρέσετε και να αφορίσετε παρέα με αυτούς και όλους όσους Πανελλαδικά και υπό την δικαιοδοσία σας αρνούμαστε να ενταχθούμε στα διάφορα σχίσματα τα οποία επιβάλλει η κατεγνωσμένη Παναίρεσις του Οικουμενισμού, διότι θα αρνηθούμε μέχρι θανάτου να αποταχθούμε τον Χριστό μας. Διότι τα σχίσματα τα εισάγουν οι «αρχιερείς» οι οποίοι παρεκλίνουν απο την ακρίβεια της Πίστεως. Όχι οι παραδοσιακοί και επαινετοί ιερείς οι οποίοι την ευλαβούνται. Διότι η πραγματική Εκκλησία είναι το σύνολο των πιστών (κληρικών και λαϊκών) που ομολογούν την Αλήθεια, κατά το «...πάντες εἰς τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως...» (Εφ. δ΄ 13), κατά το «Ὅταν πάντες ὁμοίως πιστεύομεν τότε ἑνότης ἐστίν» του Ιερού Χρυσοστόμου, κατά το «Μηδὲ γὰρ προσώποις τὸν Χριστιανισμόν, ἀλλ᾽ ἀληθείᾳ καὶ ἀκριβείᾳ πίστεως χαρακτηρίζεσθαι μεμυήμεθα» του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, κατά το «οὐ γὰρ προσώποις τὸν χριστιανισμόν, ἀλλὰ πίστει χαρακτηρίζεσθαι» του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου του Ναζιανζηνού, κοκ. Καθαιρέστε μας και αφορίστε μας διότι επιλέγουμε να παραμείνουμε εντός της Εκκλησίας, εντός της Πίστεως, εντός της Αληθείας, εντός της ακριβείας, εντός της ευλαβείας, εντός της Ιεράς Παραδόσεως. Καθαιρέστε μας και αφορίστε μας διότι δεν πρόκειται να βγούμε εκτός Εκκλησίας και να ακολουθήσουμε τα Οικουμενιστικά σχίσματα του κ. Ανθίμου ή κανενός άλλου εν δυνάμει αιρετικού ή αιρετίζοντος «αρχιερέως». Διότι ακόμη και εάν ολάκερη η θεσμική Εκκλησία χαθεί στην αίρεση, όπως έγινε πολλάκις στο παρελθόν, η πραγματική Εκκλησία της Πίστως θα παραμείνει έστω και σε έναν μοναχό. Ακόμη και εάν όλοι οι ιεράρχες ασπαστούν την Παναίρεση του Οικουμενισμού, κάποιος θα μείνει σαν τον Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή, για να διασώσει μόνος του την Εκκλησία του Χριστού. Θα μείνουμε ακλόνητοι στην Αγιοπνευματική παραίνεση του Αγίου Αποστόλου Παύλου, οτι «οὐκ ἄξια τὰ παθήματα τοῦ νῦν καιροῦ πρὸς τὴν μέλλουσαν δόξαν ἀποκαλυφθῆναι εἰς ἡμᾶς» (Ρωμ. η΄ 18). Μας ενθαρρύνει ο λόγος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού οτι «πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται» (Β΄ Τιμ. γ΄ 12) Θα μείνουμε πιστοί στην ρητή εντολή «πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις» (Πράξ. ε΄ 29) Θα ακολουθήσουμε την σωτήρια οδηγία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, «μὴ φοβηθῆτε ἀπὸ τῶν ἀποκτεννόντων τὸ σῶμα, τὴν δὲ ψυχὴν μὴ δυναμένων ἀποκτεῖναι· φοβήθητε δὲ μᾶλλον τὸν δυνάμενον καὶ ψυχὴν καὶ σῶμα ἀπολέσαι ἐν γεέννῃ» (Ματθ. ι΄ 28) Θα μείνουμε πιστοί στην προτροπή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού οτι «ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται» (Ματθ. κδ΄ 13) Θα ακολουθήσουμε το αγιαστικό και σωστικό παράδειγμα της ομολογιακής και μαρτυρικής στάσης του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού, του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, του Αγίου Αθανασίου του Μεγάλου, του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού, του μακαριστού ομολογητού Νικολάου Σωτηρόπουλου, και χιλιάδων άλλων ιερέων, μοναχών και λαϊκών οι οποίοι διώχθησαν μαρτυρικώς για την αγάπη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, και δικαιώθησαν απο τον Κύριο για τον ευλαβή ζήλο τους. Χίλιες φορές με το «...ἀφορίσθητε...κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς», παρά με το «μετ αὐτῶν ἐμβληθῆναι ὡς μετὰ Ἄννα καὶ Καϊάφα εἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρός». Χίλιες φορές «ἄνευ αὐτῶν συναθροίζεσθαι εἰς εὐκτήριον οἶκον», παρά «ἑτεροζυγοῦντες ἀπίστοις». Χίλιες φορές αδίκως καθηρμένος και αφορισμένος απο ανθρώπους, αλλά σωσμένος απο τον Κύριο, παρά υπάκουος σε αιρετίζοντες «ιεράρχες» και τυμπανιαίος. Χίλες φορές στα χέρια αδίκων ανθρώπων, παρά «τὸ ἐμπεσεῖν εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος». Μακαριώτατε, με όλο το αδελφικό θάρρος και με πολύ πόνο σας εφιστώ την προσοχή. Πάρα πολύ δύσκολα βρίσκει κανείς αποκρουστικότερο θέαμα, απο το να βλέπει έναν αδελφό να εμπαίζει τον αδελφό του. Και εξηγούμαι. Απο την μια οι Οικουμενιστές αδελφοί μας να αναγνωρίζουν ιερωσύνη στους Συνοδικά χιλιο-καταδικασμένους αιρετικούς, και απο την άλλη να μας απειλούν οτι θα καθαιρέσουν τους Ορθοδόξους ομολογητές ιερείς μας, και οτι τότε δεν θα μπορούμε να λειτουργούμαστε σε αυτούς. Υποκρισία και Εμπαιγμός! Οι Οικουμενιστές αδελφοί μας αναγνωρίζουν Βάπτισμα, Ιερωσύνη Μυστήριο και Σωτηρία στους χιλιο-καταδικασμένους Συνοδικά αιρετικούς, και αποδεικνύεται απο τις δηλώσεις τους περί «οδών σωτηρίας», απο τις αναγνωρίσεις των αιρετικών ώς Εκκλησίες, απο τα συλλείτουργα, τις συμπροσευχές και τις συνευλογίες, απο τα προσκυνήματα των αιρετικών στην Αγία Τράπεζα, απο την τέλεση κοινών τελετών όπως ο Αγιασμός, απο την παρουσία αιρετικών μέσα σε Ορθοδόξους Ιερούς Ναούς, απο την παρουσία αιρετικών σε τελετές εκτός Ιερών Ναών, απο την παρουσία Ορθοδόξων στους ναούς και τις τελετές των αιρετικών, απο τα εκατέρωθεν αναγνώσματα του Συμβόλου της Νίκαιας, απο τα Πολυχρόνια, απο τους μεικτούς γάμους μεταξύ Χριστιανών και αιρετικών, κοκ. Ξεχειλίζει η αλληλο-αναγνώριση απο τους ατελείωτους γλοιώδεις ασπασμούς και τα χαχανίσματα εκατέρωθεν κάθε τρείς και λίγο, ο ένας στην έδρα του άλλου. Και την ίδια στιγμή, αυτοί οι Οικουμενιστές αδελφοί μας, τους οποίους περιέργως δεν καθαιρεί κανείς για τις βλάσφημες παρεκτροπές τους, έχουν το υποκριτικό θράσος να απειλούν τους Ορθοδόξους αδελφούς τους, οτι θα χάσουν την ιερωσύνη και το Μυστήριο οι Οθόδοξοι ομολογητές ιερείς εάν τους καθαιρέσουν! Μα τόσο πολύ θράσος;! Δηλαδή οι χιλιο-καταδικασμένοι Συνοδικά ψευδο-ιερείς των αιρετικών έχουν ιερωσύνη, ενώ ο άδικα καθηρμένος Ορθόδοξος ομολογητής ιερέας δεν θα έχει!!! Μα τόσος εμπαιγμός απο αδελφό σε αδελφό;! Δηλαδή ο χιλιο-καταδικασμένος Συνοδικά αιρετικός ψευδο-ιερέας μπορεί να με οδηγήσει στην σωτηρία, ενώ ο Ορθόδοξος δεν μπορεί;! Τόση πολύ βλασφημία πια;! Μα ακόμη και με τον Οικουμενισμό τους είναι γελοιό το επιχείρημα. Διότι, εφόσον οι Οικουμενιστές λένε οτι η αγάπη σώζει τους αιρετικούς Παπικούς, σώζει τους αιρετικούς Προτεστάντες, άρα τότε σώζει και τους καθηρμένους, αφορισμένους και «σχισματικούς» Ορθοδόξους. Απο τον δικό τους Οικουμενισμό προκύπτει αυτό. Θεμελιώδης αρχή του Οικουμενισμού τους είναι. Πόσο η πλάνη ευτελίζει τον άνθρωπο... Εάν λοιπόν δικαιωθεί ένας τέτοιος ανεπίτρεπτος εμπαιγμός, τότε και εγώ δηλώνω οτι δεν θα αναγνωρίσω καμία άδικη καθαίρεση και κανέναν άδικο αφορισμό εναντίον Ορθοδόξων αδελφών μας οι οποίοι κάνουν ομολογία Πίστεως, υπακούοντες στις ρητές εντολές του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, και για την αγάπη Του. Εάν οι Οικουμενιστές αδελφοί μας αναγνωρίζουν ιερωσύνη και ασφαλή οδό σωτηρίας στους δικαίως χιλιο-καθηρμένους, χιλιο-αφορισμένους και χιλιο-καταδικασμένους Συνοδικά αιρετικούς, τότε αυτομάτως μου δίδουν το δικαίωμα και εγώ να αναγνωρίσω ιερωσύνη και ασφαλή οδό σωτηρίας στους αδίκως και υπέρ Πίστεως Ορθοδόξους ομολογητές ιερείς μας, είτε τους «βαπτίσετε» τάχα σχισματικούς, είτε αιρετικούς, είτε εξωγήινους, είτε ελέφαντες. Αρκετά ο εμπαιγμός. Αρκετά η εφαρμογή των Ιερών Κανόνων όποτε συμφέρει τους Οικουμενιστές. Αρκετά πια να είναι άχρηστοι οι Ιεροί Κανόνες που απαγορεύουν την παρουσία αιρετικών μέσα σε Ιερούς Ναούς, αλλά να είναι καλή η κατάχρησή τους για να καθαιρούμε όποιον δεν μας χαϊδεύει τα «Δεσποτικά» αυτιά. Αρκετά ανεχθήκαμε τις νεοτερίστικες βλασφημίες και τις «αγαπουλίστικες» αιρέσεις των Οικουμενιστών οι οποίες διαστρεβλώνουν την σωτηριολογική αγάπη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Αρκετά «δώσαμε τόπο στην οργή» και κάναμε τα κορόιδα! Φτάνει η σιωπή! Ώς εδώ και μή παρέκει! Επιτέλους! Με τις διώξεις αυτές η Πρόνοια του Θεού θα οδηγήσει στην δέουσα προβολή της Αποστασίας των ημερών μας, και θα αφυπνιστεί το Ορθόδοξο ομολογιακό γονίδιο του Έλληνα. Και τότε...«φωνή λαού, οργή Θεού...» Μακαριώτατε, εαν επιτρέψετε να γίνουν διωγμοί παραδοσιακών Ορθοδόξων ομολογητών ιερέων στην Εκκλησία της Ελλάδος, θα δικαιώσετε τις φωνές που λένε οτι η Εκκλησία μας έχει προ πολλού αλλωθεί απο «λύκους βαρείς, μή φειδόμενους του ποιμνίου». Θα δικαιώσετε τους φόβους των πιστών οτι βαδίζουμε στην έσχατη Αποστασία του Ογδόου αιώνος. Θα δικαιώσετε όσους φωνάζουν για την επέλαση της Παναιρέσεως του Οικουμενισμού και την πανθρησκεία του Αντιχρίστου. Θα δικαιώσετε όσους προειδοποιούσαν τόσα χρόνια οτι η ιεραρχία μας έχει αλλωθεί απο Μασόνους και Σιωνιστές, τυχοδιώκτες και μαφιόζους, απίστους και κενοδόξους, άρνητες και αντιχρίστους. Μακαριώτατε, μην δώσετε τέτοια χαρά στον υιό της απωλείας. Μην δώσετε τέτοια ικανοποίηση στο τρισκατάρατο Πάπα. Ας μας εμπνεύσει η ιερή εορτή της Κυριακής της Ορθοδοξίας. Έχω την απόλυτη εμπιστοσύνη οτι θα πράξετε με την δέουσα εν Χριστώ αδελφική αγάπη, και θα δικαιώσετε την Πατροπαράδοτη ευλαβεια που διδαχθήκαμε να έχουμε απέναντι στην Ορθοδοξία.
Μετά βαθέως σεβασμού πρός την ιερωσύνη, αλλά και |
omologiapistews@protonmail.com
Βοηθήστε στον αντι-αιρετικό αγώνα :
