Ορθογνωσία

Έχεις αναλογισθεί ποτέ πόσο Ορθόδοξος είσαι; Πόσα γνωρίζεις ορθώς, για την Ορθόδοξη Πίστη;

Περί των Πηγών της Πίστεως

Γνωρίζεις οτι...

...για να γίνεις κάποια στιγμή Ορθόδοξος (δηλαδή να μάθεις την σωστή Πίστη), πρέπει να μελετάς διαρκώς τα της Πίστεως («ἐρευνᾶτε τὰς γραφάς», Ιω. ε΄ 39), και να μην ακολουθείς το ειδωλολατρικό "πίστευε και μή ερεύνα";

...πρωτογενή θεολογία "παράγουν" ΜΟΝΟΝ οι Άγιοι Πατέρες οι οποίοι αφού μάτωσαν για να φθάσουν στην Κάθαρση και τον Φωτισμό, μέθεξαν του Ακτίστου Φωτός και εδέχθησαν αποκαλύψεις του Παναγίου Πνεύματος;

...η Πίστη, τα δόγματα και οι Ιεροί Κανόνες προήλθαν απο ελλάμψεις του Ακτίστου Φωτός στους Φωτισμένους μας Αγίους Πατέρες, και συνεπώς δεν είναι εμπνεύσεις ανθρωπίνης διανοίας, αλλά αποκαλύψεις του Αγίου Πνεύματος, δηλαδή του Θεού, και ώς τέτοιες δεν επιδέχονται ούτε μεταβολής, ούτε καταργήσεως έως της συντελείας του κτιστού αυτού κόσμου;

...όλοι εμείς οι υπόλοιποι, οι μή Φωτισμένοι κοσμικοί πιστοί, μπορούμε και εμείς να "θεολογούμε" μελετώντας, υπακούοντας και διαδίδοντας τις αποκαλύψεις των Αγίων Πατέρων και αναγράφοντάς τες με δικά μας λόγια, αλλά πάντοτε νοηματικά αναλλοίωτες;

...οι Πηγές της Πίστεως είναι η Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) και η Ιερά Παράδοση (Ιεροί Κανόνες, διδασκαλίες Πατέρων, Συναξάρια, κοκ);

...η Ιερά Παράδοση είναι η ζώσα συνέχεια της Αγίας Γραφής, ισότιμη και ισόκυρη "τω Θείω Γραπτώ Λόγω";

...οι Ιεροί Κανόνες έχουν απόλυτη ισχύ και εφαρμογή, και παραμένουν αναλλοίωτοι μέχρι την Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού;

...ενώ μεν ένας Ιερός Κανόνας μένει αναλλοίωτος και εν πλήρη ισχύ ες αεί, το δε επιτίμιό του είναι μεταβλητό και επαφίεται στην διάκριση του πνευματικού;

Περί Αιρέσεως

Γνωρίζεις οτι...

...η παραμικρή παρέκκλιση (αίρεση) απο τα δόγματα της Πίστεως στερεί την αιώνια ζωή στην Ουράνια Βασιλεία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού;

...κατά την δογματική ακρίβεια, οι λέξεις "Ορθόδοξος", "Χριστιανός", "Εκκλησία", "Σώμα Χριστού" και "Χριστός παρατεινόμενος είς τους αιώνας", έχουν ακριβώς την ίδια έννοια;

...υπάρχει ΜΟΝΟΝ μια αδιάσπαστη Χριστιανική Εκκλησία απο την ημέρα της Πεντηκοστής μέχρι και σήμερα, αυτή των Ορθοδόξων;

...μέλη της Εκκλησίας, δηλαδή Χριστιανοί, είναι το σύνολο, ΜΟΝΟΝ όσων, κληρικών, μοναχών και λαϊκών βρίσκονται είς την ενότητα της Ορθοδόξου Πίστεως;

...εντός της Εκκλησίας και Χριστιανός θεωρείται ΜΟΝΟΝ όποιος έχει Ορθόδοξο Βάπτισμα και Χρίσμα απο ιερέα με Αποστολική Διαδοχή και έγκυρη Ιερωσύνη, γνωρίζει και πιστεύει αναλλοίωτα τα της Ορθοδόξου Πίστεως, και μετέχει στην Μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας;

...κατά την δογματική ακρίβεια, κανείς αιρετικός δεν είναι Χριστιανός, διότι ο Χριστός (δηλαδή η Αλήθεια, η ορθή Πίστη) στον οποίον πιστεύουν δεν είναι ο αληθής Χριστός, αλλά μια διαστρεβλωμένη εκδοχή (ψευδο-Χριστός και αντι-Χριστός) που οδηγεί στην απώλεια;

...οι αιρετικοί καλούνται (ή θα έπρεπε να καλούνται) "Χριστιανοί" μόνον "κατ΄ οικονομίαν" ευγενείας, και μόνον στους διαφόρους διαλόγους μεταξύ της Εκκλησίας και αιρετικών, με μοναδικό σκοπό την επιστροφή τους στην Εκκλησία;

...όλοι οι αιρετικοί και όλες οι αιρέσεις στην ιστορία ξεκίνησαν εκ των έσω της Εκκλησίας, και σχεδόν πάντοτε τις δημιούργησαν αρχιερείς (βλ. Πατριάρχες);

...αιρετικοί σήμερα είναι οι διάφοροι Μονοφυσίτες (Κόπτες, Αρμένιοι, Συροϊακωβίτες, κοκ), οι Παπικοί (Ρωμαιοκαθολικοί και Ουνίτες), οι διάφοροι Προτεστάντες (Ευαγγελικοί, Βαπτιστές, Πεντηκοστιανοί, Αγγλικανοί, κοκ), οι Χιλιαστές, οι Οικουμενιστές, αλλά δυστυχώς και πολλοί άλλοι;

...η τελευταία και χειρότερη αίρεση στην ιστορία της Εκκλησίας είναι αυτή που επιτίθεται σήμερα στην Εκκλησία μας, ο λεγόμενος "Οικουμενισμός", και οτι οι Άγιοι Πατέρες μας την κατέγνωσαν ώς παναίρεση και έσχατη αίρεση πρό του Αντιχρίστου;

...για να ολοκληρωθεί αυτή η ένωση της απωλείας εργάζονται ακατάπαυστα οι Οικουμενιστές απο το 1902, αρχής γενομένης με τον Μασόνο Οικουμενικό Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ιωακείμ Γ΄;

...ο σκοπός της παναιρέσεως του Οικουμενισμού είναι να παρουσιάσει οτι τάχα δεν έχουμε καμία διαφορά πλέον με τους αιρετικούς, ώστε να ενωθεί η Εκκλησία με τις αιρέσεις σε μια βλάσφημη και αντίχριστη "Εκκλησία", την Πανθρησκεία του Αντιχρίστου;

...οι Οικουμενιστές "βάπτισαν" τους αμετανοήτους αιρετικούς Μονοφυσίτες ώς "Ορθοδόξους" (βλ. "Ορθόδοξοι Κόπτες"), για να ξεγελάσουν τον αμαθή πιστό λαό και να προχωρήσουν στην προδοτική ένωση;

...οι Οικουμενιστές συμπροσεύχονται και συλλειτουργούν με αιρετικούς, κάτι που απαγορεύεται απο τα Ευαγγέλια και τους Ιερούς Κανόνες;

...οι Οικουμενιστές αλλοιώνουν διαρκώς τα της Πίστεως για να εξυπηρετήσουν τον σκοπό τους;
( Για παράδειγμα λένε οτι και οι αιρετικοί έχουν Χάρη, Βάπτισμα, Ιερωσύνη και Μυστήρια, οτι και οι αιρετικοί είναι μέρη της (διηρημένης) Εκκλησίας, οτι η αγάπη είναι πάνω απο την αλήθεια της Πίστεως, οτι ο Οικουμενικός Πατριάρχης είναι ο "Πρώτος" ("πάπας") της Ανατολής, οτι όπου Επίσκοπος εκεί και Εκκλησία, οτι οι Ιεροί Κανόνες είναι απαρχαιωμένοι, οτι οι Άγιοι Πατέρες ήσαν φανατικοί και εκτός αγάπης, οτι η θεολογία δεν χρειάζεται ελλάμψεις του Παναγίου Πνεύματος για να εξελίσσεται, κοκ )

...πραγματική κατά Χριστόν αγάπη είναι η αγωνία για την απώλεια ή την σωτηρία της αιωνίου ψυχής του κάθε αδεφλού μας;

...κατά την πραγματική κατά Χριστόν αγάπη, είναι αυτονόητο οτι πρέπει να είμαστε αυστηροί με τους αιρετικούς;

...όταν "χαϊδεύουμε τα αυτιά" των αιρετικών αδελφών μας, αυτό σημαίνει οτι δεν τους αγαπούμε διότι αδιαφορούμε για την αιώνια απώλειά τους, και θα κολαστούμε και εμείς για την φρικτή αυτή συνενοχή μας στην αιώνια απώλειά τους;

...η σωτηρία όσων βρίσκονται εκτός Εκκλησίας (δηλαδή εκτός Ορθοδοξίας) δεν είναι δική μας υπόθεση για να την στοχαζόμαστε, αλλά υπόθεση του Θεού, και το μόνον που μπορούμε να κάνουμε εμείς είναι προσευχή και μετρημένη νουθεσία;
( βλέπε: «τί γάρ μοι καὶ τοὺς ἔξω κρίνειν;... τοὺς δὲ ἔξω ὁ Θεὸς κρίνει» (Α΄ Κορ. ε΄ 12-13)
αλλά και «αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ» (Τίτ. γ΄ 10) )

...όταν έχουμε αιρετίζοντες (πχ Οικουμενιστές) ιερείς και αρχιερείς (πχ Μητροπολίτες), είς αυτές τις περιπτώσεις τα Ευαγγέλια, οι Ιεροί Κανόνες και ολόκληρη η Εκκλησιαστική ιστορία μας δίδουν ρητή εντολή να τους "αποτειχίζουμε", και ούτε να εκκλησιαζόμαστε σε αυτούς, ούτε να τους μνημονεύουμε στις προσευχές (λαϊκοί) και τις λειτουργίες μας (κληρικοί);

...ο Θεός επέτρεψε να υπάρξουν οι χιλιάδες Άγιοι και Μάρτυρες οι οποίοι υπέστησαν χλεύη, ονειδισμούς, συκοφαντίες, διωγμούς, καθαιρέσεις, αφορισμούς, βασάνους και μαρτύρια για να μας δείξει πόσο σημαντική για την σωτηρία μας είναι η διαφύλαξη της ακριβείας της Πίστεως και απομάκρυνση απο την ολέθρια κοινωνία με την αίρεση;

Περί Δογμάτων και Πίστεως

Γνωρίζεις οτι...

...υπάρχει μόνον ένας Θεός και ΚΑΝΕΝΑΣ άλλος;

...όταν στην ζωή μας δεν βασιλεύει ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, βασιλεύει εξ ορισμού ο Εωσφόρος και ΚΑΝΕΝΑΣ άλλος "θεός" ή άνθρωπος;

...η Εκκλησία (Ορθοδοξία) δεν είναι μια απο τις ανθρωπογενείς θρησκείες (πλάνες), αλλά είναι η μόνη Αλήθεια;

...η παραμικρή αλλοίωση του Χριστού (αίρεση) δημιουργεί μια νέα εκδοχή "Χριστού", έστω και ελάχιστα αλλοιωμένη, η οποία όμως είναι πλέον ψευδο-Χριστός, και μάλιστα αντι-Χριστός;

...οι "θεοί" των ανθρωπογενών θρησκειών (Βουδισμός, Ινδουϊσμός, κοκ) είναι υπαρκτές οντότητες, και είναι στην πραγματικότητα δαίμονες του Εωσφόρου με μόνη αποστολή να εμποδίσουν όσους μπορούν απο το να γνωρίσουν και να σωθούν απο την Εκκλησία του Χριστού;

...ο αληθινότατα υπαρκτός Εωσφόρος είναι κτιστός όπως και εμείς, και όχι άκτιστος όπως ο Θεός, και οτι τον δημιούργησε και αυτόν ο Θεός παρέα με όλους τους Αγγέλους;

...είτε λέμε "Πατήρ", είτε "Υιός" είτε "Άγιον Πνεύμα", είναι ο ίδιος και ένας Θεός, και όχι τρείς;

...ο Θεός έχει μία φύση, η οποία λέγεται και ουσία, και τρείς υποστάσεις, οι οποίες λέγονται και πρόσωπα (Πατήρ, Υιός και Άγιον Πνεύμα), και οτι γι΄ αυτό Τον αποκαλούμε "Άγιο Τριαδικό Θεό", "Αγία/Παναγία Τριάς" και "Τρισυπόστατη Μονάδα";

...επειδή δεν μας έχει αποκαλυφθεί πλήρως (απο το Άγιον Πνεύμα) η κατανόηση της αχρόνου και αϊδίου τρισυπόστατης φύσεως του Θεού, γι΄ αυτό λέμε οτι αυτό είναι το "ακατάληπτο" του Θεού;

...Ο Πατήρ γεννά τον Υιό αχρόνως και αϊδίως, και εκπορεύει το Άγιον Πνεύμα επίσης αχρόνως και αϊδίως;

...και τα τρία Πρόσωπα της Αγίας Τριάδος είναι άκτιστα, εφόσον κανένα δεν δημιουργήθηκε, αλλά προυπάρχουν όλα ταυτόχρονα, αχρόνως και αΐδίως, χωρίς καμία χρονολογική σειρά ή ιεραρχία μεταξύ των;

...και τα τρία Πρόσωπα του ενός Θεού έχουν ισότιμη Θεότητα και Δόξα, και οτι είναι απολύτως ίσα, χωρίς καμία ιεραρχία μεταξύ τους;

...στην Αγία Τριάδα υπάρχει αυτό που λέγεται "κοινωνία φύσεως" (ουσίας) εφόσον και τα τρία Πρόσωπα αποτελούνται (κοινωνούν) απο την ίδια ουσία (φύση), αλλά όχι "κοινωνία προσώπων" αλλά ετερότητα προσώπων (υποστάσεων), εφόσον ο Πατέρας είναι αγέννητος, ο Υιός γεννητός και το Πνεύμα εκπορευτό;

...στην Θεία Οικονομία (την επαφή του Θεού με τον κτιστό Του κόσμο και την ιστορία αυτού), ο Πατήρ πραγματώνει τη δημιουργική και απολυτρωτική ενέργεια (είναι η αρχική αιτία), ο Υιός πραγματώνει το έργο της φανέρωσης (της άσαρκης και της ένσαρκης παρουσίας του στην κτίση και την ιστορία για τη σωτηρία του ανθρώπου), και το Άγιον Πνεύμα διενεργεί την τελείωση του δημιουργικού και απολυτρωτικού έργου (Θεία Πρόνοια, Θεία Χάρις, Πνευματικοί Νόμοι, θαύματα, παρεμβάσεις, Θείο Θέλημα: "ὑμῶν δὲ καὶ αἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς πᾶσαι ἠριθμημέναι εἰσί" Ματθ. ι΄ 30);

...όταν αναφερόμαστε στον άσαρκο Κύριο ημών Ιησού Χριστό, αναφερόμαστε σε Αυτόν ώς "Β΄ Πρόσωπο", ώς "Υιό" και ώς "Λόγο", και μόνον μετά την ένσαρκο γέννησή του αναφερόμαστε σε Αυτόν ώς "ένσαρκό Λόγο" ή "Ιησού Χριστό";

...και στην Παλαιά Διαθήκη υποφαίνεται η Τριαδικότης του Θεού, με τον Πατέρα να ονομάζεται "Θεός" και "Ελοχείμ/Ελοχίμ", τον Υιό να ονομάζεεται "Γιαχβέ", "Μεγάλης Βουλής Άγγελος", "Κύριος της Δόξης", "Άγγελος Θεού" και "Παλαιός των Ημερών", με το Άγιον Πνεύμα να ονομάζεται "Πνεύμα του Θεού", με τους τριαδικούς πληθυντικούς, με την φιλοξενία του Αβραάμ, με το όραμα του Προφήτου Ησαΐα, κοκ;

...ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός γεννήθηκε και παρέμεινε τέλειος και αναμάρτητος;

...ο "Υιός" και ο Κύριος ημών "Ιησούς Χριστός" είναι το ενα και το αυτό Πρόσωπο, διότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο σεσαρκωμένος Λόγος, ο σεσαρκωμένος Υιός, το δεύτερο Πρόσωπο του ενός Θεού σεσαρκωμένο;

...παρόλο που ο Υιός ενσαρκώθηκε και έγινε για εμάς Ιησούς Χριστός, πάραυτα παρέμεινε ταυτόχρονα Όλος αναπόσπαστο μέρος της φύσεως του Τριαδικού Θεού και ταυτόχρονα βάδιζε Όλος ανάμεσά μας ώς Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός, τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος;
("ὅλος ἦν ἐν τοῖς κάτω, καὶ τῶν ἄνω οὐδόλως ἀπῆν, ὁ ἀπερίγραπτος Λόγος· συγκατάβασις γὰρ θεϊκή, οὐ μετάβασις δὲ τοπικὴ γέγονε")

...ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός έχει δυο φύσεις, δηλαδή τέλεια ανθρώπινη φύση και τέλεια Θεϊκή φύση, και γι΄ αυτό είναι ταυτόχρονα τέλειος Θεός και τέλειος Άνθρωπος;

...ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός έχει δυο θελήματα, ενα ανθρώπινο και ενα Θεϊκό, και οτι πάντοτε το ανθρώπινο υποτάσσεται στο Θεϊκό, γι΄ αυτό και ενεργεί ενιαία, και ότι το ανθρώπινο θέλημα υποτάσσεται στο Θεϊκό εξ αιτίας της υποστατικής ενώσεως, της ενώσεως των δυο φύσεων στο ενα πρόσωπο (θέωσις της ανθρωπίνης φύσεως);

...ο Άγιος Τριαδικός Θεός, εκτός απο φύση (ουσία) και υποστάσεις (πρόσωπα), έχει και ενέργεια;

...η ενέργεια του Θεού είναι και αυτή επίσης άκτιστη, και ονομάζεται "Άκτιστη Ενέργεια", "Άκτιστο Φώς" και "Θεία Χάρις";

...η άκτιστη αυτή ενέργεια του Θεού είναι ενιαία, και προέρχεται απο κοινού και απο τα τρία Πρόσωπα, εφόσον πηγάζει απο την ενιαία φύση του Τριαδικού Θεού, και άρα τα τρία Πρόσωπα έχουν ενιαία βούληση και ενέργεια;
(όλα συλλαμβάνονται, αποφασίζονται και εκτελούνται ταυτόχρονα "εκ του Πατρός, δια του Υιού εν Αγίω Πνεύματι")

...ο άνθρωπος, ο οποίος είναι κτιστός (δημιουργήθηκε απο τον Θεό), δεν μπορεί να μεθέξει της Ακτίστου Φύσεως (ουσίας) του Θεού, αλλά μπορεί να μεθέξει και να βιώσει της Ακτίστου ενεργείας του Θεού (Θεία Χάρις), δια της πραγματώσεως του Αγίου Πνεύματος, και έτσι να θεωθεί και ο άνθρωπος κατά χάριν;

...η Υπεραγία Θεοτόκος δεν είναι και δεν τιμάται ώς Θεός, αλλά είναι και τιμάται ώς Θεοτόκος;

...η Υπεραγία Θεοτόκος τιμάται και δοξάζεται πάνω απο όλους τους Προφήτες και τους Αγίους, πάνω απο όλους τους Αγγέλους και τους Αρχαγγέλους και όλες τις Επουράνιες Ασώματες Δυνάμεις, γι΄ αυτό και είναι «ἐνδοξοτέρα ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφεὶμ»;

...η Υπεραγία Θεοτόκος είναι η Μητέρα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού αλλά και όλων των ανθρώπων, οτι είναι η σκέπη του κόσμου όλου και η λατρεία των Ορθοδόξων, οτι είναι η ισχυροτέρα ελπίδα μεσιτείας και σωτηρίας πρός τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, και παντοτινή και πρόθυμη προστάτις των ικετευόντων πρός βοήθεια, και σε αυτήν την ζωή και στην επομένη;

...η "ένωση" των δυο φύσεων του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού έλαβε χώρα στην μήτρα της Υπεραγίας Θεοτόκου και όχι μετά την γέννηση, και γι΄ αυτό η Παναγία είναι Θεοτόκος και όχι Χριστοτόκος;

...η Υπεραγία Θεοτόκος δεν ήλθε ποτέ σε γάμο και σαρκική σχέση με τον Ιωσήφ, γι΄ αυτό και ο Ιωσήφ ονομάζεται Μνήστωρ, και οτι ο Ιωσήφ δεν υπήρξε ποτέ σύζυγος και άνδρας της Θεοτόκου;

...τόσο η σύλληψη, όσο και η γέννηση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού ήταν θαυματουργική, και γι΄ αυτό η Παναγία Θετόκος παρέμεινε Άσπιλος, Άφθορος και Αειπάρθενος, ακόμη και μετά την γέννηση του Χριστού;

...η απεικόνηση της "Αγίας Οικογενείας" είναι βαθύτατα αιρετική και βλάσφημη πρός την Παναγνότητα της Υπεραγίας Θεοτόκου;

...η Υπεραγία Θεοτόκος είναι η ταπεινότερη και αγιωτέρα των γυναικών;

...η Εκκλησία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού "δημιουργήθηκε", "ιδρύθηκε" και "εδραιώθηκε" κατά την ημέρα της Πεντηκοστής απο τους Αγίους Αποστόλους;

...υπάρχει μόνον ΜΙΑ Εκκλησία, αδιάσπαστη και αδιαίρετος απο την ημέρα της Πεντοκοστής μέχρι και σήμερα, και αυτή είναι η Εκκλησία των απανταχού της Γής Ορθοδόξων;

...ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός είναι η Αλήθεια, δηλαδή η ορθή Πίστις, δηλαδή ο συνδετικός ιστός της Εκκλησίας;

...η Εκκλησία δεν είναι ΠΟΤΕ δυνατόν να διηρηθεί, να μερισθεί και να κομματιαστεί εφόσον η Πίστις και η Αλήθεια (ο Χριστός) δεν μερίζεται;

...οι αιρέσεις οι οποίες αυτο-αποκαλούνται "Εκκλησίες", είναι εκτός της ΜΙΑΣ και μοναδικής Εκκλησίας, εφόσον παρέκκλιναν και ακολούθησαν δικής τους εφευρέσεως δόγματα και παραδόσεις;

...εντός Εκκλησίας, μέλης αυτής και Σὠμα Χριστού, είναι ΜΟΝΟΝ το σύνολο κληρικών, μοναχών και λαϊκών οι οποίοι έχουν συνδετικό στοιχείο την ορθή παραδοθείσα και αναλλοίωτη Πίστη;

...Εκκλησία δεν είναι οι κληρικοί ή οι αρχιερείς απο μόνοι τους;

...οι κληρικοί και οι αρχιερείς οι οποίοι αιρετίζουν, οι ίδιοι βγάζουν τον εαυτό τους απο την Εκκλησία (ορθή Πίστη);

...η κεφαλή της Εκκλησίας είναι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός και όχι κάποιος άνθρωπος (πχ Πάπας), και γι΄ αυτό λέμε οτι η Εκκλησία είναι Θεοκεντρική/Χριστοκεντρική και όχι ανθρωποκεντρική/επισκοποκεντρική;

...οι αρχιερείς οι οποίοι θέτουν τον εαυτό τους πάνω απο τις αλήθειες της Πίστεως (τον Χριστό) βρίσκονται στην αίρεση της Δεσποτοκρατίας (ή Επισκοποκεντρισμού);

...η "θεσμική Εκκλησία" ή "διοικούσα Εκκλησία", δηλαδή ο κλήρος, είναι μέρος της Εκκλησίας του Χριστού μόνον εφόσον ορθοτομεί την αλήθεια;

...όταν λέμε, οτι μόνον εντός της Εκκλησίας υπάρχει σωτηρία, δεν εννοούμε απροϋποθέτως την "θεσμική Εκκλησία" (Δεσποτοκρατία), αλλά την εν Αληθεία και ορθή Πίστη Εκκλησία;

...εκτός Ορθοδοξίας (Εκκλησίας) δεν υπάρχει ούτε Θεία Χάρις, ούτε Βάπτισμα, ούτε Ιερωσύνη, ούτε έγκυρα Μυστήρια;

...χωρίς πλήρη και τριπλή κατάδυση στο νερό δεν είναι σωστή και έγκυρη η βάπτιση;

...οι Ιεροί Κανόνες απαγορεύουν τους μεικτούς γάμους μεταξύ Χριστιανών και αιρετικών;

...οι Ιεροί Κανόνες απαγορεύουν τις συμπροσευχές και τις συλλειτουργίες μεταξύ Χριστιανών και αιρετικών;

...οι Ιεροί Κανόνες απαγορεύουν την είσοδο αιρετικών σε Ιερούς Ναούς και δεί την παρουσία τους κατά την διάρκεια ιερουργιών και λειτουργιών;

...είναι βασικό δόγμα να γίνεται η ετοιμασία των Αχράντων Μυστηρίων και με σώμα (άρτο) και με αίμα (οίνο);

...είναι βασικό δόγμα να γίνεται η ετοιμασία των Αχράντων Μυστηρίων με ένζυμο και όχι άζυμο άρτο;

...κατά το φοβερό Μυστήριο της Μεταβολής των Τιμίων Δώρων, ο άρτος (πρόσφορο) και ο οίνος (άναμα) μεταβάλλονται πραγματικά και αληθινά σε σάρκα και αίμα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, με την θαυματουργική κάλυψη πλέον του άρτου και του οίνου ώστε να μην φρίττουμε απο το θέαμα κομματιών σάρκας και αίματος στο Άγιο Δισκοπότηρο, και δεν μπορέσουμε να μεταλάβουμε;

...οι Άγιοι είναι απλοί άνθρωποι σαν και εμάς, οι οποίοι επέλεξαν να απαρνηθούν τον κόσμο και να αγωνισθούν για την αγάπη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, και έτσι "απέκτησαν" το Άγιον Πνεύμα;

...οι Άγιοι, είτε οι κεκοιμημένοι είτε οι εν ζωή, δεν έχουν δικές τους δυνάμεις, αλλά επειδή ήσαν/είναι πολύ ταπεινοί και καθαροί τη καρδία ο Θεός διενεργεί τα θαύματά Του μέσω αυτών, για να μας δείξει τον θεάρεστο δρόμο;

...οι προσευχές των εν ζωή αγίων δεν εισακούονται επειδή έχουν οι ίδιοι αναπτύξει κάποιες δυνάμεις, αλλά επειδή, λόγω της ταπεινώσεως και της καθαρότητός τους, έχουν παρρησία πρός τον Θεό;

...οι προσευχές μας στην Υπεραγία Θεοτόκο και τους Αγίους δεν απευθύνονται σε δικές τους δυνάμεις αλλά στην μεγάλη δυνατότητα της μεσιτείας τους πρός τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό;

...ο ίδιος ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός περιμένει απο εμάς να προσευχόμαστε στην Υπεραγία Θεοτόκο, στις Αγγελικές Δυνάμεις και στους Αγίους για την μεσιτεία τους;

...η προσκύνηση και η ευλάβεια των αγίων εικόνων είναι βασικό δόγμα της Εκκλησίας;

...η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού θα είναι και η Ημέρα της Κρίσεως;

...κατά την Δευτέρα Παρουσία Του, θα αναστηθούν τα σώματα όλων των νεκρών της ανθρωπίνης Ιστορίας ώστε να παραστούμε όλοι στην Κρίση ψυχή τε και σώματι;

...τώρα οι σεσωζμένοι γεύονται μερικώς τον Παράδεισο και οι κολασμένοι μερικώς την Κόλαση, όλοι ασωμάτως, και οτι μετά την Κρίση, η αιώνια Ζωή (Παράδεισος) ή ο αιώνιος Θάνατος (Κόλαση) θα είναι πλήρης, ψυχή τε και σώματι;

...είναι παρεξήγηση, παραλογισμός και πλάνη η αντίληψη μερικών οτι ο Θεός μας έβαλε σε αυτήν εδώ την ζωή για να χαρούμε τις απολαύσεις της, σαν να είναι κάποιου είδους "δώρο" ή "επιβράβευση"; Τί κάναμε και σε ποιά πρότερη κατάσταση υπάρξεως το κάναμε, ώστε αξιωθήκαμε τέτοιου "δώρου"; Και τί είδους θεϊκό "δώρο" είναι αυτό, γεμμάτο φθορά, βάσανα, κόπους, ασθένειες και θάνατο; Περισσότερο μοιάζει με τιμωρία. Και πού θα πάμε μετά το "δώρο" αυτό; Σε πιο αδρανή κατάσταση υπάρξεως; Δηλαδή σε λιγότερη ευτυχία απο όση προσφέρει το "δώρο" που ζούμε; Αυτό θα ήταν ο απόλυτος σαδισμός. Σε Ημέρα Κρίσεως; Μα δεν έχει νόημα να πάρουμε ενα "δώρο" και μετά να κριθούμε γιατί το δεχθήκαμε; Σε ανώτερη κατάσταση "δώρου"; Τότε ποιό το νόημα ενός τόσο ευτελούς και μάλιστα επίπονου "δώρου"; Και τέλος, πώς να το θεωρήσει "δώρο" κανείς, όταν ο ίδιος ο Θεός μας μέσα στα Ευαγγέλια μας μιλά για χρόνο μετανοίας, για αποταγή των θησαυρών του κόσμου και αναζήτηση μόνον της Βασιλείας του Ουρανού; Η αντίληψη της εδώ ζωής ώς "δώρο" που πρέπει να απολαύσουμε όσο προλαβαίνουμε, δείχνει οτι όποιος σκέπτεται έτσι, πολύ απλά δεν έχει πιστέψει όσα μας είπε ο Θεός περί του αθανάτου της ψυχής, περί μετά θάνατον αιωνίου ζωής και περί Ουρανίου Βασιλείας, και έτσι αναγνωρίζει την ύπαρξη μόνον της εδώ ζωής και συνεπώς θεωρεί τον σωματικό θάνατο ώς το απόλυτο τέλος της υπάρξεως, ακριβώς όπως και οι άθεοι.

...ο σκοπός για τον οποίον ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός μας έβαλε σε αυτήν εδώ την ζωή και έφτιαξε την Εκκλησία Του, δεν είναι για να ζήσουμε εδώ σαν "καλοί άνθρωποι", "ευσεβείς" και "καλοί Χριστιανοί" όπως πιστεύουν οι πλανεμένοι Προτεστάντες, αλλά για να γίνουμε όλοι (κληρικοί, μοναχοί και λαϊκοί) τέλειοι και άγιοι, και να Φωτιστούμε απο την "απόκτηση" του Αγίου Πνεύματος, διότι δεν γίνεται να εισέλθουμε στην Ουράνια Βασιλεία Του όντες ακάθαρτοι, αμετανόητοι, υπερήφανοι και ανήμποροι να εμπιστευτούμε το Πάνσοφο και Πανάγιο Θέλημά Του, όντες επιρρεπείς στην πτώση όπως οι Πρωτόπλαστοι;

("Ἔσεσθε οὖν ὑμεῖς τέλειοι, ὥσπερ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς τέλειός ἐστιν" Ματθ. ε΄ 48)
("ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγὼ ἅγιός εἰμι" Α΄ Πέτρ. α΄ 16)

...ο Θεός, με την άπειρη σοφία Του, με την άπειρη αγάπη Του, με την άπειρη μακροθυμία και φιλανθρωπία Του, με την απόλυτη γνώση του χθές του σήμερα και του αύριο, ώς άχρονος που Είναι, με την απόλυτη γνώση της καρδίας και του θελήματός μας ώς καρδιογνώστης που Είναι, εργάζεται ακατάπαυστα για την αιώνια σωτηρία όλων μας, ενώ εμείς με τον σκοταδισμό και την υπερηφάνειά μας Του δημιουργούμε διαρκώς εμπόδια με το θέλημά μας, στην δική μας σωτηρία;

...οι Χριστιανοί των πρώτων αιώνων αποδέχονταν κάποιον ώς Χριστιανό και μέλος της Εκκλησίας, μόνον όταν είχε φανερά επάνω του τα σημάδια του Φωτισμού και της Χάριτος;

...ο πρακτικός σκοπός της νηστείας είναι να "ρυθμίσει" το σώμα μας ώστε να μπορέσουμε να ενεργοποιήσουμε την Θεία Χάρη;

...κριτήριο απώλειας της σωτηρίας δεν είναι η πτώση (αμαρτία), αλλά η έλλειψη ειλικρινούς προσπαθείας διορθώσεως (αμετανοησία);

...κριτήριο σωτηρίας δεν είναι η επίτευξη της καθάρσεως και του αγιασμού (η οποία εάν έλθει, είναι πάντοτε αναξίως δωρεά), αλλά μόνον η μετ΄ ειλικρινείας διαρκής προσπάθεια;

...η περιφρόνηση της νηστείας, εκτός απο ανυπακοή και ασέβεια πρός τους Ιερούς Κανόνες, δείχνει και εγκατάλειψη και αδιαφορία για τον αγώνα πρός την σωτηρία, και συνεπώς αμετανοησία;

...η λαϊκή φράση "τί απολογία θα δώσεις" είναι παραπλανητική, εφόσον, τόσο κατά την ώρα του προσωπικού μας Τελωνισμού (Κρίση), όσο και κατά την ημέρα της τελικής Κρίσεως όλων μας, ούτε θα έχουμε την δυνατότητα ομιλίας, αλλά θα έχουμε και την τελεία επίγνωση της ανομίας μας και θα είμαστε αναπολόγητοι, και μετά απαρηγόρητων οδυρμών θα δικαιώνουμε την αιώνια καταδίκη μας;

...ο Θεός δεν πρόκειται να μας κατηγορήσει για τίποτε απολύτως; Απλά την ώρα της Κρίσεως, με άπειρη λύπη θα αναγκαστεί να εκπληρώσει την επιλογή μας, αυτήν της αποταγής του Χριστού και της επιπόθησης της Κολάσεως, επιλογή την οποίαν κάναμε καθ΄ όλη την διάκρια της ζωή μας εδώ, σπαταλόντας τον πολύ περιορισμένο χρόνο της μετανοίας μας εδω με οκνηρία (πνευματική) και αμετανοησία για τον αμελή (για την σωτηρία) βίο μας.

...ο υπερτέλειος Θεός μας, εκτός απο τέλεια αγάπη, δεν μπορεί παρά να είναι και τέλεια δικαιοσύνη, και οτι δεν μπορεί να σώσει παρά την θέλησή μας όσους με το αυτεξούσιό μας επιλέξαμε να μην αγωνιστούμε για την σωτηρία μας (αμετανοήτους), διότι τότε θα ήτο Ψεύτης για όσα μας είπε περί μετανοίας, κρίσεως και σωτηρίας, Άδικος για τα εκατομμύρια των ανθρώπων της ιστορίας οι οποίοι στερήθηκαν τις απολαύσεις και τις χαρές του κόσμου για την αγάπη Του, και Δυνάστης εφόσον θα παραβίαζε το αυτεξούσιό μας;

...το ισχυρότερο όπλο πρός την Κάθαρση και τον Φωτισμό είναι η αδιάλειπτη προσευχή, και το ταχύτερο μέσον η ταπείνωση;

Λανθασμένες Αντιλήψεις που Κολάζουν

Γνωρίζεις οτι είναι βαρύτατος ο κολασμός όταν...

...μπαίνεις χωρίς δέος και ταπείνωση στους Ιερούς Ναούς, και δεν αντιλαμβάνεσαι οτι και στο πιο ερειπωμένο ξωκλήσι στέκει δίπλα σου αόρατος ο εντεταλμένος Άγγελος και Λειτουργός του, διότι κάθε Ιερός Ναός είναι "περιουσία" και "οίκος" του Θεού;

...έχεις υιοθετήσει την φιλάρεσκη, κενόδοξη και υποκριτική λογική οτι "ο Θεός σε θέλει κοκέτα" (πόρνη γαλλιστί), αντί να διδαχθείς απο την ταπεινότητα του Χριστού και της Θεοτόκου;

...κατά τις διάφορες προσευχές και ιερουργίες, και δεί κατά την Θεία Λειτουργία όπου στέκει δίπλα σου ο Πανταχού Παρών Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, η ταπεινοτάτη Υπεραγία Θεοτόκος και οι Άγγελοί Του, εσύ στέκεις με φούστες που δείχνουν τα γυμνά πόδια σου, ή ακόμη χειρότερα, με παντελόνια που προκαλούν τα βλέματα στον "πισινό σου" (που έλεγε και ο παπούς μου), με ρούχα που δείχνουν τα γυμνά χέρια σου, ή ακόμη χειρότερα την πλάτη και το στέρνο σου, με τα απαραίτητα "ξυλοπόδαρα" που φορούν οι καρνάβαλοι επειδή είναι ενοχλητικά ταπεινό το φυσικό ανάστημα με το οποίο σε ευλόγησε ο Θεός, με τα μαλιά σου βαμμένα, φουσκωμένα και κοκκαλωμένα, που κάνουν το κεφάλι σου να μοιάζει άλλοτε με αποκριάτικο μπαλόνι και άλλοτε με την περικεφαλαία του Κολοκοτρώνη, ή ακόμη χειρότερα, κομμένα κοντά (ανδρικά), διακοσμημένη, "σοβατισμένη" και μπογιατισμένη, με πλήρη αμφίεση πόρνης ώστε να σκανδαλίσεις, να προκαλέσεις και να ικανοποιήσεις την κενοδοξία σου, και το μάτι σου αντί να είναι καρφωμένο στο πάτωμα, δεν σταμματά να παρατηρεί τους άλλους, και το μυαλό σου αντί να προσεύχεται τρέχει σε ακάθαρτους και υπερηφάνους λογισμούς, και το στόμα σου δεν σταματά να φλυαρεί, να αργολογεί και να κατακρίνει;

...στέκεις σαν τους υποκριτές Φαρισαίους μπροστά σε εικόνες, ενώπιον άλλων ανθρώπων, και κάνεις μεγάλους και ατελείωτους σταυρούς και μετάνοιες;

...επισκέπτεσαι τα Μοναστήρια για τουρισμό, με κοσμικό φρόνημα, χωρίς την δέουσα ευσέβεια και ταπείνωση, φορώντας παντελόνια ή κοντές φούστες μέχρι το γόνατο, κοντομάνικα, κοκ, και κατασκανδαλίζεις τις ευλαβείς ψυχές που σου άνοιξαν την πόρτα του ιερού τους χώρου, τόσο με την προσβλητικά ασεβή αμφίεσή σου όσο και με τον θόρυβο που δημιουργούν τα χαχανιτά και οι φλυαρίες σου, και το χειρότερο, χωρίς πνευματικό ή έστω προσκυνηματικό σκοπό;

...σαν τους υποκριτές Φαρισαίους αποκαλύπτεις τις μεγάλες νηστείες και εγκράτειες που κάνεις;

...η υπερηφάνεια σε έχει τόσο τυφλώσει, που σε οδηγεί στον εξευτελισμό του να κλαψουρίζεις στους άλλους για τα βάσανα που περνάς;

...αντί να κάνεις εξομολόγηση των δικών σου αμαρτημάτων, εξαγορεύεις τα λάθη των άλλων και τις "αδικίες" τους επάνω σου;

...λόγω της υπέρμετρης υπερηφάνειάς σου, αδυνατείς να εντοπίσεις αμαρτίες σου ώστε να τις εξομολογηθείς;

...αγνοείς οτι το Σώμα και Αίμα Χριστού το οποίο μεταλαμβάνεις είναι όντως πλήρης και ολόκληρος ο Χριστός, με την πραγματική σάρκα και το αίμα Του μέσα στο Άγιο Δισκοπότηρο, κεκαλυμένο θαυματουργικώς ώς πρόσφορο και άναμα μετά την μεταβολή των Τιμίων Δώρων, ώστε να μην φρίξεις απο την θέα και φύγεις τρέχοντας;

...προσέρχεσαι να Μεταλάβεις ακάθαρτος σωματικά και πνευματικά, χωρίς νηστεία, χωρίς μετάνοια και εξομολόγηση, χωρίς ταπείνωση και δέος για την Παναγία Σάρκα και το Αίμα του Χριστού με τα οποία εμποτίζεις κυριολεκτικά το σώμα σου;

...μεταχειρίζεσαι το Σώμα και το Αίμα του Χριστού ώς μαγικό φίλτρο του Χάρι Πότερ, νομίζοντας οτι εσύ θα προσέρχεσαι αναξίως, και Αυτό θα σε εξαγνίζει και θα σε προστατεύει, χωρίς να γνωρίζεις οτι όταν μεταλαμβάνεις αναξίως τότε κολάζεσαι και έρχονται τόσο ασθένειες, όσο και πνευματικές πτώσεις αλλά και αναποδιές στην ζωή σου;

...μεταχειρίζεσαι το Πανάγιο Σώμα και Αίμα του Χριστού σαν παλιόπανο, και το πασαλείφεις με τις πίσσες και τα χημικά του τσιγάρου σου πρίν και μετά την Θεία Μετάληψη;

...η νηστεία σου δεν συνοδεύεται απο προσευχή, ταπείνωση και εγκράτεια στην αργολογία και την κατάκριση;

...σπαταλάς τόσο θλιβερά την ζωή σου σε άσκοπες τυπολατρείες, σε υπακοή των Κανόνων χωρίς επίγνωση του σκοπού των, σε νηστείες χωρίς στόχο την ενεργοποίηση της Χάριτος, σε πρόσφορα κενοδοξίας και επιδείξεως, σε εκκλησιασμούς χωρίς ταπείνωση και προσευχή, σε τιμές Αγίων χωρίς μίμηση του βίου των, στην γνώση των Γραφών χωρίς εφαρμογή και στο χαράμισμα του χρόνου της ζωής χωρίς μετάνοια και αγώνα για τελείωση και αγιασμό, ζώντας ώς "καλός Χριστιανός" και "καλός άνθρωπος", δηλαδή σαν καλός Προτεστάντης και όχι σαν πραγματικός Χριστιανός;