Πηγές Ορθοδόξου θεολογίας

Οι 2 Πηγές της Ορθοδόξου Πίστεως αφορούν τις αποκαλύψεις του Αγίου Τριαδικού Θεού στον άνθρωπο ως χάρτη και πυξίδα για την σωτηρία του. Οι αποκαλύψεις αυτές έγιναν με δύο τρόπους: α) είτε δια στόματος του σεσαρκωμένου Δευτέρου Προσώπου του Θεού, δηλαδή λόγων δια στόματος Ιησού Χριστού τους οποίους διέσωσαν οι Ευαγγελιστές και οι Απόστολοι σε μια συλλογή που ονομάζουμε Καινή Διαθήκη, β) είτε δια αποκαλύψεων του Τρίτου Προσώπου του Θεού, του Παναγίου Πνεύματος, σε ανθρώπους οι οποίοι «απέκτησαν» την καθαρά καρδία (Κάθαρση) και έφθασαν στον Φωτισμό, έγιναν κατοικητήρια του Αγίου Πνεύματος, έφθασαν σε θεωρία και μέθεξη στο Άκτιστο Φώς και μιλούσε πλέον ο Θεός δι’ αυτών και όχι οι ίδιοι.

Παραδείγματα αποκαλύψεων του Θεού στον άνθρωπο δια του Αγίου Πνεύματος είναι για παράδειγμα όσα μας μετέφεραν –ο καθ’ ένας με τον ιδιαίτερο λόγο του– οι 17+ Προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, οι 4 Ευαγγελιστές, οι Άγιοι Απόστολοι, οι αμέτρητοι Άγιοι Πατέρες όπως ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, ο Άγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης, ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, ο Μέγας Βασίλειος, ο Μέγας Αθανάσιος, ο Μέγας Φώτιος, ο Ιερός Χρυσόστομος, ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης, ο Άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης, ο Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος, ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο Άγιος Χριστόφορος ο Παπουλάκος, ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, ο Άγιος Ιουστίνος ο Ομολογητής, ο Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως, ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης, κοκ.

Γι’ αυτό και η Ιερά Παράδοση είναι ισότιμη και ισόκυρη της Αγίας Γραφής, διότι ο λόγος του Θεού δεν σταμάτησε να αποκαλύπτεται με την Καινή Διαθήκη, αλλά συνέχισε δια των Φωτισμένων Αγίων Πατέρων. Η Ιερά Παράδοση είναι η ζώσα συνέχεια της Αγίας Γραφής, η συνέχιση της Πεντηκοστής δια των Αγίων. Είναι ο Χριστός παρατεινόμενος είς τους αιώνας. Είναι η ίδια η Εκκλησία. Γι’ αυτό και η Ορθόδοξη Πίστη είναι κατά βάση Πατερική, διότι εκεί βρίσκεται ο μεγαλύτερος όγκος των αποκαλύψεων του Θεού για την σωτηρία του ανθρώπου, δηλαδή οι ορθές ερμηνείες της Αγίας Γραφής, η ορθή θεολογία, το ξεσκέπασμα των αιρέσεων, οι ιεροί Κανόνες, τα όρια και η ασφάλεια της Εκκλησίας.

Πηγές της Πίστεως
  1. Αγία Γραφή
    Παλαιά Διαθήκη
    Καινή Διαθήκη
  2. Ιερά Παράδοση
    Πρακτικά – Αποφάσεις – Κανόνες των 9 Οικουμενικών Συνόδων
    Πρακτικά – Αποφάσεις – Κανόνες λοιπών Συνόδων (4 Πανορθοδόξων και 34+ Τοπικών)
    Αποστολικοί Κανόνες και Διαταγαί
    Πατερικοί Κανόνες (π.χ. Μ. Βασιλείου, Αγ. Κυρίλλου Αλεξανδρείας, κοκ)
    Συναξάρια, Λειμωνάρια, Λαυσαϊκά, Φιλόθεος Ιστορία, κοκ
    Ελληνική Πατρολογία (π.χ. 161 τόμοι Migne και όπου Συμφωνία Αγίων Πατέρων)
    Σύγχρονη Πατρολογία (π.χ. Άγ. Σεραφείμ Σάρωφ, Άγ. Παΐσιος, γ. Εφραίμ Φιλοθεΐτης, κοκ, και όπου Συμφωνία Αγίων Πατέρων)
    Φιλοκαλία, Ευεργετινός, Γεροντικά, Προφητικά, κοκ

Μέτοχοι και συνεχιστές της Ιεράς Παραδόσεως γινόμαστε –και οφείλουμε να γινόμαστε– και όλοι εμείς όταν μελετούμε και διαδίδουμε, έστω με δικά μας λόγια αλλά νοηματικά αναλλοίωτα, τα παραδομένα της Πίστεως.

Ποιές δεν είναι Πηγές της Πίστεως από μόνες τους
1. Το Ράσο
  Ιερωμένοι
    Αρχιερέας (Επίσκοπος, Μητροπολίτης, Αρχιεπίσκοπος, Πατριάρχης)
    Ιερέας (Ιερέας/Πρεσβύτερος/Πρωτοπρεσβύτερος, Ιερομόναχος, Αρχιμανδρίτης/Γέροντας/Δικαίος/Ηγούμενος)
    Διάκονος (Διάκονος, Ιεροδιάκονος, Αρχιδιάκονος)
  Μοναχοί (δόκιμος, ρασοφόρος, μικρόσχημος, μεγαλόσχημος)
2. Το πτυχίο της θεολογίας, τα μεταπτυχιακά, η έδρα μιας θεολογικής σχολής, το βαρύ βιογραφικό, το μεγάλο συγγραφικό έργο, οι διεθνείς διαλέξεις, κοκ

Συνέπεια της ιδίας λογικής, οφείλει ο Χριστιανός να αξιολογήσει και με το αυτεξούσιό του να προσφέρει την υπακοή του εκεί που πρέπει, όχι αδιάκριτα! Η υπακοή του μπορεί να είναι απόλυτη και ταυτόχρονα ασφαλής μόνον στις Πηγές της Πίστεως. Από εκεί και πέρα, μόνον εφόσον ο ιερέας/αρχιερέας του ορθοτομεί την ίδια Πίστη, προεκτείνει και την υπακοή του και στο ράσο. Αλλιώς, όπως μας νουθετούν οι Πηγές της Πίστεως και μἀλιστα το έμπρακτο παράδειγμα των Αγίων Πατέρων, επιβάλλεται η αγία ανυπακοή!

Είπαμε ότι οι Πηγές της Πίστεως είναι η Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) και η Ιερά Παράδοση (Ιεροί Κανόνες, Πατρολογία, κοκ). Είναι απαραίτητο όμως όταν μελετούμε εμείς οι ακάθαρτοι απο τα πάθη και εν πολλοίς ακατήχητοι και αθεολόγητοι "κοινοί θνητοί", να έχουμε σωστούς οδηγούς στην μελέτη των γραφών. Και ενώ οι μόνοι απλανείς ερμηνευτές των Γραφών είναι όπως είδαμε οι Άγιοι Πατέρες, εντούτοις, λόγω αγνοίας των περισσοτέρων ημών της αρίστου γνώσεως της αρχαίας Ελληνικής ώστε να έχουμε μια κατά το δυνατόν ασφαλή μελέτη απο το πρωτότυπο κείμενο πολλών Πατέρων, αλλά και ελλείψει ενδεχομένως ενός ορθοτομούντος καθοδηγητή, κινδυνεύουμε να πλανηθούμε σε παρερμηνείες των Πατερικών κειμένων και σε κακοδοξίες και αιρέσεις, διαβάζοντας ή ακούγοντας, άρθρα, βιβλία και ομιλίες μεταπατερικών-Οικουμενιστών.

Η παρούσα σελίδα λοιπόν είναι μια παράθεση κατά το δυνατόν απλανών, συγχρόνων πηγών της Ορθοδόξου Πίστεως όπως τις αντιλαμβάνομαι εγώ. Προφανώς και υπάρχουν πολλές περισσότερες πηγές απο αυτές τις οποίες αναφέρω, στις οποίες όμως δεν έχω εντρυφήσει ή δεν γνωρίζω κάν, ώστε να τις συμπεριλάβω και αυτές.

Είναι πολύ σημαντικό να αναφερθεί εδώ ότι ίσως ΚΑΝΕΙΣ πλήν των Αγίων Πατέρων να μην εκφράζει 100% την ορθότητα της Πίστεως. Σε όλους τους ορθοτομούντες Ορθοδόξους κληρικούς και θεολόγους ίσως να υπάρχουν μικρο-μεγαλο-αποκλίσεις. Ποτέ όμως εσκεμένες και ποτέ με στόχο την επέλαση της πανθρησκείας του Αντιχρίστου όπως οι καλοσχεδιασμένες αιρέσεις των πλανεμένων μεταπατερικών και Οικουμενιστών. Γι' αυτό πάντοτε προσεγγίζετε ΑΠΑΝΤΕΣ τους κληρικούς και θεολόγους με επιφύλαξη και διασταύρωση όλων των όσων κηρύττουν, όπως φυσικά διασταύρωση και σε ότι διαβάζετε και σε αυτόν τον ιστότοπο. Η τυφλή εμπιστοσύνη σε μια και μόνη πηγή χωρίς διασταύρωση και χωρίς να υπάρχει πάνω απ' όλα "συμφωνία Πατέρων" είναι λάθος προσέγγιση. Επίσης, μπορεί αυτός που σήμερα ορθοτομεί, στο μέλλον να πλανηθεί και να κηρύττει κακόδοξα. Οπότε, πάντοτε προσοχή! Έχουμε πολλά παραδείγματα όπου καθ' όλα παραδοσιακοί και Πατερικοί, και μάλιστα αντι-Οικουμενιστές Ορθόδοξοι θεολόγοι διαφωνούν μεταξύ τους για διάφορα ζητήματα. Όχι απαραιτήτως δογματικά ζητήματα, αλλά πάραυτα διαφωνούν.

Ακολουθούν ενδεικτικά, με πάσα επιφύλαξη μιας και ουδείς αλάνθαστος, «ασφαλείς» πηγές πληροφόρησης από πατέρες και αδελφούς που ορθοτομούν.

Επαναπατρισθέντες

Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας π. Αυγουστίνος Καντιώτης
Αιτωλίας και Ακαρνανίας π. Κοσμάς

π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ
π. Ιωάννης Ρωμανίδης
π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος
π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος
π. Αθανάσιος Μυτιληναίος
π. Γεώργιος Μεταλληνός
π. Νικόλαος Μανώλης
π. Σαράντης Σαράντος

Νικόλαος Σωτηρόπουλος
Ιωάννης Κορναράκης

Προσωρινά Συνεξόριστοι

Μητ. Κυθήρων π. Σεραφείμ
Αρχ. Σινά, Φαράν και Ραϊθώ π. Δαμιανός
Μητ. Μόρφου π. Νεόφυτος
Μητ. Καλαβρύτων και Αιγιαλείας π. Αμβρόσιος
Αρχ. Μπαντσέν π. Λογγίνος
Αρχ. Σεβαστείας π. Θεοδόσιος
Μητ. Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής κ Κονίτσης π. Ανδρέας

π. Χαράλαμπος Κωνσταμονίτου Αγίου Όρους
π. Ιωσήφ Ξηροποτάμου Αγίου Όρους
π. Νικόδημος Φιλοθέου Αγίου Όρους
π. Φιλόθεος Καρακάλλου Αγίου Όρους
π. Παρθένιος Οσίου Παύλου Αγίου Όρους
π. Αμφιλόχιος Δοχειαρίου Αγίου Όρους
π. Χριστόφορος Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους
π. Μάξιμος Καραβάς
π. Δοσίθεος Αγίας Σκέπης

π. Γαβριήλ Κουτλουμουσιανός
π. Κύριλλος Κατουνακιώτης
π. Σάββας Αγιορείτης
π. Ευθύμιος Καψαλιώτης

π. Θεόδωρος Ζήσης
π. Πέτρος Heers
π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος
π. Φώτιος Βεζύνιας
π. Άγγελος Αγγελακόπουλος
π. Φώτιος Τζούρας
π. Βασίλειος Βολουδάκης
π. Αντώνιος Φραγκάκης
π. Ιωάννης Δρογγίτης
π. Ιωάννης Διώτης
π. Γεώργιος Σχοινάς
π. Αρσένιος Βλιαγκόφτης
π. Αντώνιος Στυλιανάκης
π. Ελπίδιος Βαγιανάκης
π. Αθανάσιος Μισσός

μον. Σεραφείμ Ζήσης
Δημήτριος Τσελεγγίδης
Κυριάκος Κυριαζόπουλος
Γεώργιος Καραλής
Κωνσταντίνος Κορναράκης
Νεκτάριος Δαπέργολας
Διονύσιος Μακρής
Δημήτριος Νατσιός

Όσον αφορά τις πνευματικές νουθεσίες, έχουμε πολύ ωραίες παρακαταθήκες απο όλους τους Αγίους οπότε δεν θα αναφερθώ σε αυτούς. Δεν είναι άλλωστε του παρόντος. Παρακάτω, εκθέτω λίγο πιο αναλυτικά, Πατέρες (Αγίους) αλλά και πατέρες (κληρικούς, μοναχούς) οι οποίοι μπορεί να μην είναι θεολόγοι με την ακαδημαϊκή έννοια του όρου, αλλά των οποίων ο λόγος έχει βαθειά ομολογιακή χροιά και συνάφεια με την σημερινή κατάσταση.

(☦ 1809)
Ο Όσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης είναι ένας πολύ σημαντικός Πατέρας της Εκκλησίας για πολλούς λόγους. Πρώτον, διότι υπήρξε ο αναβιωτής των Πατέρων στην πράξη. Επανέφερε την Πατερικότητα στην Εκκλησία δια της συγγραφής και διδαχής Πατερικών πνευματικών συγγραμάτων, αλλά και δια της διδασκαλίας της καρδιακής ευχής. Δεύτερον, διότι συνέταξε το Ιερόν Πηδάλιον ώστε να έχουμε εμείς σήμερα όλους τους εκατοντάδες ιερούς Κανόνες συγκεντρωμένους σε ενα σύγγραμα. Τρίτον, διότι προσέθεσε στο εν λόγω σύγγραμα υπερπολίτιμες και ανεκτίμητης αξίας ερμηνείες, συμφωνίες και σχόλια. Και τέλος, διότι συνέγραψε σε μια πιό κοντινή σε εμάς διάλεκτο της Ελληνικής γλώσσης, ώστε να είναι πολύ εύκολη για εμάς η ανάγνωση αλλά και για να μην έχουμε παρερμηνείες των λεγομένων του.

(☦ 1861)
Μπορεί να μην έχει γίνει ακόμη η αγιοκατάταξη του Γέροντος Χριστοφόρου Παναγιωτόπουλου όπως θα ήθελε και ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος π. Χριστόδουλος, αλλά απο την στιγμή που η αγία του κάρα θαυματουργεί και απο την στιγμή που τιμάται κανονικά ως άγιος εφόσον είναι άγιος στην συνείδηση του κόσμου, τότε εγώ τον αναφέρω παρέα με τους Αγίους. Άλωστε, υπάρχουν χιλιάδες άγιοι οι οποίοι έζησαν ανάμεσά μας και τους οποίους δεν αναγνωρίσαμε. Είναι όμως άγιοι στα μάτια του Θεού και αυτό αρκεί.

Έτσι, ο άγιος Χριστόφορος Παναγιωτόπουλος είναι πολύ σημαντικός διότι είναι πολύ Πατερικός και πολύ επίκαιρος. Ο άγιος αυτός δίδαξε με τον βίο του, με τα κηρύγματά του και με τα συγγράματά του την επιστροφή στην παραδοσιακή Ορθόδοξη Πατερική θεολογία και την απομάκρυνση απο τις Δυτικές Παπο-Προτεσταντικές επιρροές που επιζητούσαν την εξόντωση του Ορθόδοξου μοναχισμού και όχι μόνον.

(☦ 1979)
Ο Όσιος Ιουστίνος Πόποβιτς είναι και αυτός ένας πολύ σημαντικός Πατέρας της Εκκλησίας διότι έζησε στην δική μας εποχή και γνώρισε την νέα φιλοενωτική προσπάθεια όπως εκείνη επί Βέκκου, αυτή δηλαδή των σημερινών φιλοενωτικών, των Οικουμενιστών, και έγραψε πολύ σημαντικά ομολογιακά κείμενα καταγιγνώσκοντας την παναίρεση του Οικουμενισμού.

Φυσικά δεν θα αναφερθούμε εδώ σε όλους τους Αγίους και τους Φωτισμένους Γέροντες οι οποίοι κατέγνωσαν την παναίρεση του Οικουμενισμού. Αυτή η πληροφορία υπάρχει σε άλλο σημείο του παρόντος ιστοτόπου. (βλ. Αναίρεσις Οικουμενιστικών Επιχειρημάτων, ι΄)

(☦ 1979)
Ο π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ δεν ονομάστηκε αδίκως ως ο μεγαλύτερος Ορθόδοξος θεολόγος του αιώνα μας. Η Ορθόδοξη θεολογική προσφορά του στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών όσο καιρό αυτό μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την επιστροφή των αιρετικών στην Ορθοδοξία μέχρι το 1961 οπότε και εξετράπει ολοκληρωτικώς ο σκοπός του ΠΣΕ, ήταν αυτή που τον καθιέρωση ως τον διεθνώς κορυφαίο θεολόγο του αιώνα.

(☦ 1989)
Ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, προικισμένος με το πολύ μεγάλο χάρισμα της διακρίσεως, συνέβαλε τα μέγιστα στην κατάδειξη της πλάνης τόσο των Οικουμενιστών, όσο και των "ού κατ' επίγνωσιν" ζηλωτών όπως οι ΓΟΧ και συνέβαλε και αυτός στην ορθή ερμηνεία του ΙΕ΄ Κανόνος της ΑΒ΄ εν Κωνσταντινουπόλει Οικουμενικής Συνόδου του 861 μΧ περί του δυνητικού και όχι υποχρεωτικού της αποτειχίσεως.

(☦ 2001)
Ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης, ως πραγματικός μαθητής του π. Γεωργίου Φλωρόφσκυ και ορθοτομών τον λόγο της Αληθείας με βάση τους απλανείς Αγίους Πατέρες, ήλεγξε μέχρι και τον γνωστό θεολόγο Παναγιώτη Τρεμπέλα για τα σημεία στα οποία ο τελευταίος δεν είχε ορθή αντίληψη. Όσον δε για τους Οικουμενιστάς καθηγητές των θεολογικών σχολών οι οποίοι ήδη ήσαν πλειοψηφία απο την δεκαετία του '70, έφθασε σε τέτοιο σημείο αγανακτήσεως αφού σχεδόν ουδείς εκ των καθηγητών θεολόγων ήθελε να επιστρέψει στην Ορθοδοξία και παρέμεναν στην πλάνη του Οικουμενισμού, οπότε και απηυδής παραιτήθη απο την θέση του στο ΑΠΘ το 1984.

(☦ 2006)
Ο π. Αθανάσιος Μυτιληναίος ήταν ένας πραγματικός Ορθόδοξος πνευματικός πατέρας, του οποίου οι δεκάδες πνευματικές και ομολογιακές ομιλίες αποδεικνύουν το βάθος της θεολογικής του καταρτίσεως και της αγάπης του για τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό.

(☦ 2010)
Τί να πεί κανείς για τον π. Αυγουστίνο Καντιώτη! Έναν πραγματικό Ιεράρχη της Εκκλησίας ο οποίος δεν δίστασε να αποτειχίσει τον Οικουμενιστή Αθηναγόρα όταν η συνείδησή του δεν άντεχε άλλο τις προδοσίες του Πατριάρχου. Αρκεί να ακούσει κανείς έστω και μια απο τις ομιλίες του για να καταλάβει ότι ακούει έναν νέο Προφήτη Δαυίδ! Έναν νέο Προφήτη Ηλία! Έναν νέο Ιωάννη Πρόδρομο! Έναν άνθρωπο που αξιώθηκε πραγματικού Θείου Έρωτος. Δεν προκαλεί σε κανέναν απορία η έκδηλη Χάρις την οποία μαρτυρούν οι ευλαβείς προσκυνητές του κοιμητηρίου τόπου του...

(☦ 2013)
Ο αείμνηστος θεολόγος Ιωάννης Κορναράκης, διδάκτωρ της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, ο οποίος άφησε μεγάλο έργο συγγραφικό και ηχητικό καταδεικνύοντας τις πλάνες του ΠΣΕ και των Οικουμενιστών.

(☦ 2014)
Τί να πεί κανείς και για τον μακαριστό ομολογητή και απολογητή, θεολόγο και ιεροκήρυκα, αλλά ακόμη και μάρτυρα εφόσον υπέστη φοβερούς διωγμούς, μέχρι αφορισμού, για την αγάπη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, Νικόλαο Σωτηρόπουλο; Φλογερή η αγάπη του για τον λόγο και την δικαιοσύνη του Θεού. Φλογερή η πίστη του. Φλογερός και καυστικός και καθαρτικός ο λόγος του. Αλλά και πολύ βαθειά η γνώση του, ίσως όχι τόσο η Αγιοπατερική αλλά βεβαιότατα η Αγιογραφική. Το χάρισμά του δεν μας προκαλεί καμία έκπληξη άπαξ και αναλογισθούμε ότι ήταν πνευματικό τέκνο του π. Αυγουστίνου Καντιώτη. Ο μακαριστός Σωτηρόπουλος με την κατά κοινή ομολογία των παρευρισκομένων οσιακή κοίμηση, μας άφησε σημαντικότατες ομιλίες και κηρύγματα για την ύψιστη και πρωταρχική σοβαρότητα της αιρέσεως.

(☦ 2021)
Ο π. Νικόλαος Μανώλης, πνευματικό τέκνο του Γέροντος Αγάθωνος της Ιεράς Μονής Κωνσταμονίτου του Αγίου Όρους, επίσης αποτειχίσας τον Οικουμενισμό και διωχθείς ομού με τον π. Θεόδωρο Ζήση για την αγάπη του για την Αλήθεια, απεδείχθη ομολογιακός φάρος στο Οικουμενιστικό έρεβος της σημερινής εποχής. Άλλος ένας πραγματικός πνευματικός με βαθεία γνώση της Ορθοδόξου Πατερικής Παραδόσεως, που συνδύαζε την αγάπη που έχει ένας γνήσιος κατά Χριστόν πνευματικός, με το ομολογιακό πνεύμα που είχε ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης και ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής. Γνήσιος απόγονος της πνευματικής διαδοχής του Οσίου Ιωσήφ του Ησυχαστού, του οσιακότατου Γέροντος Εφραίμ της Αριζόνα και του Γέροντος Αγάθωνος και άξιος συνεχιστής της προσευχητικής παραδόσεως της καρδιακής ευχής που αυτοί εδίδαξαν. Θα το θεωρώ πάντοτε μεγάλη μου ευλογία και τιμή που υπήρξα πνευματικό του τέκνο, έστω και για λίγο, μιας και τελικά, κέρδισαν δυστυχώς τα 600 χιλιόμετρα που χώριζαν την πόρτα του σπιτιού μου απο την πόρτα της αιθούσης "Ορθοδοξία". Ελπίζω τουλάχιστον να τύχω της αγιασμένης του συνάξεως στην Άνω Ιερουσαλήμ.
ὅσιε τοῦ Θεοῦ, πατέρα Νικόλαε, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.

Πέραν από τους ανωτέρω μεταστάντες ομολογητές και κορυφαίους διδασκάλους πατέρες υπήρξαν φυσικά και πολλοί άλλοι οι οποίοι, ευτυχώς για αυτούς, δυστυχώς για εμάς, άφησαν τον φθαρτό τούτο κόσμο και μετέβησαν στην Ζωή, πατέρες όπως ο Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής Αθηνών π. Γεώργιος Μεταλληνός, ο Καθηγητής της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής π. Σαράντης Σαράντος, κα.

Ο π. Σάββας ο Αγιορείτης είναι ένας απο τους αξιολογότερους θεολόγους που έχει να επιδείξει σήμερα η Εκκλησία μας. Έχει ενα τεράστιο βάθος θεολογικής γνώσης, το οποίο όμως συνοδεύεται τόσο απο πνεύμα ταπεινώσεως, όσο και απο πνεύμα ομολογιακό. Ευτυχώς, μας έχει ήδη αφήσει ευλογία πολλές περισσότερες απο χίλιες ομιλίες του στο διαδίκτυο. Σήμερα διακονεί ως πνευματικός της Ιεράς Μονής Αγίας Τριάδος, στην Μητρόπολη Εδέσσης.

Ο Ομότιμος Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ π. Θεόδωρος Ζήσης, άλλος ένας απο τους σημερινούς θεολογικούς κολοσσούς και μάλιστα τους βαθειά Πατερικούς, δεδιωγμένος και αυτός κατά την παράδοση του «μακάριοι οἱ δεδιωγμένοι ἕνεκεν δικαιοσύνης, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν», και αξιεπαίνως και Κανονικώς αποτειχίσας την βλασφημία του Οικουμενισμού για την αγάπη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, επιτελεί έργο αρρήτου σημασίας για την ενημέρωση και προστασία των Χριστιανών απο την αίρεση, τόσο Πανελλαδικώς όσο και Πανορθοδόξως. Πιστεύω ότι η προσφορά του κάποτε θα αναγνωρισθεί όπως εκείνη του Μεγάλου Φωτίου, του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού, του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά και του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου.

Ο Καθηγητής Δογματικής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ Δημήτριος Τσελεγγίδης συγκαταλέγεται και αυτός στους κορυφαίους Ορθοδόξους θεολόγους στους οποίους μπορούμε να βασιστούμε για την ενασχόλησή μας με την θεολογία. Γνώστης και τιμητής της Αγιοπατερικής Παραδόσεως η οποία είναι η μόνη πηγή πρωτογενούς και απλανούς και ασφαλούς θεολογίας.

Δυστυχώς, μετά μεγάλου πόνου διαπιστώνω απο την δική μου μέχρι στιγμής ενασχόληση και πληροφόρηση ότι απο τους 82 Επισκόπους της Εκκλησίας της Ελλάδος, έχουν απομείνει ελάχιστοι ορθοτομούντες και πραγματικά Ορθόδοξοι. Πέραν των πλέον στερεωμένων στην Ορθόδοξη Παράδοση και Πίστη πατέρων, Κυθήρων Σεραφείμ και Αιτωλίας Κοσμά, ίσως να υπάρχουν και 4-5 άλλοι κρυπτόμενοι ή σιωπηλοί. Πάντως αυτοί που δεν μάσησαν τα λόγια τους ούτε για την παναίρεση του Οικουμενισμού, ούτε για την Ανάσταση την δεύτερη ημέρα και τον συνεορτασμό του Πάσχα με τους Εβραίους, ούτε για τα δαιμονικά εμβόλια, ήσαν ΜΟΝΟΝ αυτοί οι δύο Χριστοστεφανωμένοι ήδη Νεομάρτυρες Ομολογητές Ιεράρχες. Δυστυχώς, ο μεν ομολογητής Καλαβρύτων π. Αμβρόσιος παραιτήθη του επισκοπικού θρόνου, ο δε Πειραιώς Σεραφείμ, δοκιμάστηκε από την πνευματική δοκιμασία της "πανδημίας" και κιότεψε, και δυστυχώς γενιτσάρισε οψίμως...

Για πηγές Ορθοδόξου θεολογίας αλλά και πολλούς Ορθοδόξους ομολογιακούς ιστοτόπους (του "νέου" ημερολογίου και της Εκκλησίας της Ελλάδος) επισκευθείτε τα links

Όπως έγινε, τόσο το 1924 με την λανθασμένη εφαρμογή της αποτειχίσεως των ΓΟΧ, όσο και το 1970 με την επίσης λανθασμένη αποτείχιση μερικών Αγιορειτών τους οποίους και ήλεγξε ο επίσης αποτειχισμένος Γέροντας Παΐσιος, έτσι και σήμερα, υπάρχουν δυχστυχώς μερικοί αδελφοί μας οι οποίοι εφαρμόζουν λανθασμένα την διαμαρτυρία της αποτειχίσεως. Άλλοι θεωρούν την αποτείχιση υποχρέωση και όχι δικαίωμα, άλλοι θεωρούν ότι η διακοπή μνημονεύσεως και η διακοπή κοινωνίας πρέπει υποχρεωτικά να γίνονται ταυτόχρονα, άλλοι θεωρούν μόνο το ενα ως αποτείχιση, άλλοι θεωρούν μολυσμένα τα Μυστήρια όσων δεν αποτειχίζονται, άλλοι θεωρούν ανάξιο τον λειτουργό που δεν αποτειχίζεται, άλλοι, χρησιμοποιώντας την λογική των "συγκοινωνούντων δοχείων" αποτειχίζουν όχι μόνον τον άμεσα προϊστάμενό τους αλλά ολόκληρη την Εκκλησία και κάνουν το δικό τους ολιγομελές σχίσμα σαν μια ανεπίσημη μικρο-Σύνοδο, άλλοι προτρέπουν σε κοινωνία με τους ΓΟΧ, άλλοι προσχωρούν στους σχισματο-αιρετικούς ΓΟΧ όπως ο π. Ιωάννης Καρασακαλίδης ο οποίος προσχώρησε στην παράταξη του Κυνηγαλάκη, άλλοι άθελά τους παρερμηνεύουν τους Αγίους Πατέρες και τους ιερούς Κανόνες, κοκ.

Κάποιοι πολύ αξιόλογοι ιστότοποι όπως η "Συγχώρησις" και "Ο Παιδαγωγός" επιχειρούν μια ορθή οδό γεφύρωσης του χάσματος με τους αδελφούς ΓΟΧ, ενώ άλλοι απλά γίνονται μονόδρομη γέφυρα για την μετάβαση ανυποψίαστων, καλοπροαίρετων πιστών από την Εκκλησία στους ΓΟΧ. Δεν θα αναφέρω ονόματα για να μην πυροδοτήσω καμία αντιπαράθεση μεταξύ των αδελφών. Όσοι ασχολούνται με τον ομολογιακό χώρο της αποτειχίσεως γνωρίζουν πολύ καλά ποιοί είναι αυτοί. Τέτοιου είδους πλανεμένες αποτειχίσεις ανάγκασαν τον Γέροντα Παΐσιο να διακόψει την δική του το 1973, μετά απο 3 έτη αποτειχίσεως του Μασόνου και Οικουμενιστού Πατριάρχου Αθηναγόρα, για να μην παρερμηνεύεται η ορθή του αποτείχιση απο διαφόρους "ού κατ΄ επίγνωσιν" ζηλωτές και οδηγήσει κάποιους σε εκ νέου σχίσματα τύπου ΓΟΧ. Τέτοιες λανθασμένες εφαρμογές της αγίας ανυπακοής μόνον κακό κάνουν στον αντι-αιρετικό αγώνα και αποτελούν πυρηνικό όπλο στα χέρια των Οικουμενιστών. Καλύτερα να κάνει τον ομολογιακό του αγώνα κάποιος χωρίς αποτείχιση παρά να προβεί σε λανθασμένη αποτείχιση και να κάνει ζημιά και στον εαυτό του και σε όσους παρασυρθούν και ακολουθήσουν το παράδειγμά του. Η αποτείχιση είναι Θεάρεστη αλλά δεν είναι αυτοσκοπός. Είναι εργαλείο. Είναι αγία όταν γίνεται σωστά και θανατηφόρος όταν γίνεται λάθος.

Φυσικά, το ίδιο τραγικά αντ-Ορθόδοξο και επικίνδυνο είναι και αυτό που υποστηρίζουν πολλοί ελλιπώς κατηχημένοι αδελφοί, το ότι δηλαδή η αποτείχιση θέτει κάποιον εκτός Εκκλησίας. Αυτή η ακραία στάση είναι θεωρώ πολύ πιο επικίνδυνη απο τις ακραία ζηλωτικές οι οποίες περιγράφονται στην ανωτέρω παράγραφο. Ιστότοποι που είτε προάγουν το ενα είτε το άλλο άκρο, χρίζουν επισκέψεως μετά πολύ μεγάλης προσοχής και διασταυρώσεως των όσων περιέχονται σε αυτούς.

Μερικοί ομολογιακοί ιστότοποι αδελφών Ορθοδόξων στους οποίους μπορεί ο ενδιαφερόμενος να βρεί πάρα πολλές και πολύτιμες αναφορές και πληροφορίες θεολογικού αλλά και εκκλησιαστικού ειδησεογραφικού περιεχομένου είναι οι ακόλουθοι. Πάντα όμως διπλο-τριπλο-ελέγχετε και διασταυρώνετε ότι διαβάζετε γενικότερα, και ειδικότερα σε αυτούς τους ιστότοπους, μιας και όπως αναφέραμε, είτε οι ίδιοι οι συντάκτες, είτε κάποιοι που αρθογραφούν εκεί, εκτρέπονται σε μερικά ζητήματα απο την ορθή βασιλική οδό και ρέπουν επικίνδυνα πρός τα πλανεμένα άκρα. Εννοείται ότι οι ιστότοποι που εντάσσονται στους "παλαιοημερολογίτες", όχι απλώς ευρίσκονται στα άκρα, αλλά και επισήμως δεν ανήκουν στην Εκκλησία της Ελλάδος.